Ο Πέμπτος Μεγάλος Γύρος (The Night Ride)

Ο τελευταίος Γύρος δεν είχε τρελλά υψομετρικά, ζέστη ή μεγάλες αποστάσεις` αλλά είχε πολύ ..νύστα. Αυτός ο Γύρος ήταν νυκτερινός

Η προετοιμασία ήταν πλήρης. Το ποδήλατο ετοιμάστηκε ανάλογα

 Τα ρούχα στοιβάχτηκαν

Τα φαγητά προετοιμάστηκαν

και αφού η λίστα τσεκαρίστηκε

 στις 19/7 ακριβώς στις 21:00 ήμουν κάτω στο δρόμο, για να ξεκινήσω ακόμα ένα Μεγάλο Γύρο

Ακόμα είχε ζέστη, κάτι που θα με βοηθούσε για το βράδυ. Αυτή τη φορά πήρα άλλο δρόμο για να αφήσω την πόλη. Σε λίγο ήμουν στην τελική ευθεία

Όσο έβγαινα απο Φλώρινα, τόσο καλύτερα ένοιωθα. Ο ήλιος σιγά σιγά χανόταν

Όταν η μεγάλη ευθεία τελείωσε, ήμουν επίσημα εκτός. Ακολούθησα το δρόμο Φλώρινας - Νίκης που θα έβγαζε (αν τον ακολουθούσα όλο) στα σύνορα

Αμέσως η θερμοκρασία έπεσε αισθητά και η αιτία ήταν τα ποτιστικά, που θα συναντούσα μπροστά μου όλο το βράδυ

Στα 5 χλμ μπήκα Άνω Καλλινίκη. Θα συνέχιζα για λίγα ακόμα χιλιόμετρα και μετά θα έστριβα νότια

 

Τα φώτα στο βάθος του βίντεο είναι ο κόμβος όπου και θα έστριβα

Συνέχισα για Ιτιά` ο ήλιος πλέον είχε χαθεί πίσω απο τα βουνά. Το ταξίδι τώρα ξεκινούσε...

Συνέχισα μέσα απο το χωριό. Νεαροί έπιναν το καφεδάκι τους σε μια καφετέρια, αλλά σκέφτηκα ότι ήμουν πιο τυχερός απο αυτούς

Μετά μερικά χιλιόμετρα, μπήκα στον παλιό δρόμο Φλώρινας Βεύης και αφού πέρασα, πολλά μα πάρα πολλά ποτιστικά ακόμα, έφτασα στον κόμβο. Η υγρασία ήταν έντονη, αλλά ακόμα τα κατάφερνα μόνο με το τζέρσευ και ένα εσώρουχο απο μέσα

Πέρασα τα φανάρια και άρχισα να ανηφορίζω για Κλειδί. Ευτυχώς δεν είχε ιδιαίτερο άνεμο. Σε λίγο άρχισα να κατεβαίνω το βουνό, αλλά όταν αντίκρισα το Αμύνταιο, φρέναρα για φωτογραφία

Στα φώτα είναι το Αμύνταιο

Και απο κάτω η υπόλοιπη κατηφόρα

Συνέχισα για Πτολεμαίδα. Τα χιλιόμετρα φαίνονταν να φεύγουν πιο γρήγορα, ίσως γιατί με το σκοτάδι έχανες τα σημεία αναφοράς. Μέχρι να το καταλάβω, έφτασα δίπλα στο "τέρας" που ξεφύσαγε καπνό και έβγαζε ηλεκτρισμό!

Κάπου εκεί, χώθηκε και η μούρη μου

Συνέχισα για Περδίκκα, ένα χωριό λίγο έξω απο Πτολεμαίδα, με το δρόμο ελαφρά κατηφορικό. Το φεγγαράκι είχε βγει, χαμηλά ακόμα στον ορίζοντα

Μπαίνοντας Πτολεμαίδα, με υποδέχτηκε... το φως!!!  Σταμάτησα στο κλασσικό στέκι, για ξεκούραση και φαγητό. Ο Νόστιμος με έβαλε σε δοκιμασία, αλλά δεν μάσησα...

Ένα ιντεάλ μας λοξοκοίταγε, αλλά δεν του δώσαμε σημασία

Έπρεπε να διασχίσω την πόλη για να βγω απο την άλλη μεριά. Ο κόσμος ήταν όλος έξω. Ποτά και δυνατή μουσική αυτοί, ισοτονικό και τρίξιμο ελεύθερου εγώ

Βγαίνοντας απο Πτολεμαίδα, πήρα τον παλιό δρόμο για Κοζάνη. Ησυχία τάξη και ασφάλεια πάλι με το φεγγάρι να δυναμώνει, όσο περνούσε η ώρα

Η υγρασία ακόμα μεγαλύτερη, αλλά είχα πλέον φορέσει τα μανίκια και ήμουν καλά. Λίγο κρύο ήταν απαραίτητο, για να με κρατάει σε εγρήγορση

Όταν πέρασα και το εργοστάσιο στην Ποντοκώμη, ήμουν πλέον κοντά στην Κοζάνη

Μπαίνοντας Κοίλα, έστριψα δυτικά για Βατερό. Το σχέδιο ήταν να περικυκλώσω τους Σούρδους και να τους πιάσω στον ύπνο

Περνώντας μέσα απο Βατερό, ήξερα ότι έπρεπε να ανέβω ένα μικρό λόφο, για να πέσω Κοζάνη. Στους ανήξερους, αυτή η επιγραφή θα έλεγε κάτι για το λόφο....

Όμως στην πραγματικότητα, χρειάστηκαν όλα τα γρανάζια για να τον ανέβω
Πλέον ήμουν Κοζάνη, my return point!

Νόμιζα ότι θα ήταν δύσκολο να βγω στην κεντρική πλατεία, γιατί η πόλη δεν έχει και την καλύτερη ριμοτομία, αλλά διαψεύστηκα. Σε λίγο έφτανα στον ...πολιτισμό

Όταν ρώτησα τον περιπτερά, που θα βρω κανά τυροπιτάδικο, η απάντηση ήταν "Α, δεν έχουν ανοίξει ακόμα,.... τώρα σε λιγάκι" και έμεινα να τον κοιτάω. Αφού ρώτησα ένα σαντουιτσάδικο και περιηγήθηκα στα πέριξ, ανακάλυψα ένα βωμό αφιερωμένο στην Ιερή Τυρόπιτα. Ω τι αγαλλίαση!

Πήρα το ιερό δισκοπότηρο και αποφάσισα να το γλεντήσω σε ένα απόμερο παγκάκι της πλατείας

Δίπλα μου η κυρία αναπαυόταν. Όπως έπεφταν οι σκιές πάνω της, φαινόταν τόσο όμορφη

Όταν το ρολόι έδειξε 2:30 το καμπανάκι χτύπησε για αναχώρηση. Αποχαιρέτησα την ζέστη της πλατείας (24 C) για να υποδεχτώ το σκοτάδι και την υγρασία (again!)

Η αποχώρηση μέσα απο τους άδειους δρόμους γινόταν σε τουριστικό ρυθμό. Ήταν η ευκαιρία, για ένα ακόμα βίντεο

 

Βγαίνοντας απο την πόλη, μπήκα πάλι στο ρυθμό μου. Μερικά σκυλιά που έτυχε να με κυνηγήσουν, παραιτήθηκαν πολύ εύκολα. Φαίνεται τα έπιασα στον ύπνο και αυτά

Μερικά χιλιόμετρα ακόμα και σκαρφάλωσα τον κόμβο που με έφερε πάνω απο την Εγνατία

Ο δρόμος εμπρός οδηγούσε Φλώρινα. Θα τον ακολουθούσα για λίγα χιλιόμετρα και μετά πάλι μέσα στον παλιό δρόμο για Πτολεμαίδα

Μετά την Ποντοκώμη, βρήκα λίγο ευνοικό άνεμο και άρχισα να πατάω, Σταμάτησα μόνο για να πάρω μια φωτογραφία ενός Λιγνιτοφάγου, που λαγοκοιμόταν

Έφτασα Πτολεμαίδα και στην κεντρική πλατεία βρήκα περίπτερο ανοικτό. "Εδώ είμαστε" είπα και παρκαρα την κυρία σε μια ζαρντινιέρα. Εφοδιάστηκα με νεράκι και την έπεσα σε ένα τραπεζάκι διπλανής καφετέριας.

Πιστεύω μόνο τα παιδιά που έχουν κάνει μπρεβέ, μπορούν να καταλάβουν την ικανοποίηση που μπορεί να σου προσφέρει ένα ταπεινό μαξιλαράκι στα οπίσθια σου, εκείνη την στιγμή

Μίλησα με την Αλεξία που δεν μπορούσε να κοιμηθει, και είπα ότι ήμουν μια χαρά. Περίεργο, σκέφτηκα και μετά απο λίγο αναχώρησα. Δεν χρειάζεται και πολύ χαλάρωση

Όταν σκαρφάλωσα το μικρό λόφο μετά τον Περδίκκα, ο γνώριμος πόνος έκανε την εμφάνιση του. Συνέχισα πιέζοντας ελαφρά ώστε ο πόνος να είναι ελεγχόμενος. Ίσως να το πλήρωνα μετά, αλλά εκείνη τη στιγμή βοηθούσε στο να μένω συγκεντρωμένος

Έφτασα έξω απο το Αμύνταιο, χτύπησα το ένα και μοναδικό τζελάκι και συνέχισα για το βουνό. Το πρώτο κομμάτι βγήκε άνετα. Η μάχη του σκοταδιού με το φως, άρχισε να γυρίζει εναντίον του

Το λυκαυγές ήταν εδώ. Κοίταξα δεξιά μου και η λίμνη Πετρών αχνοφαινόταν

Μέσα μου ένοιωσα μια στεναχώρια, γιατί η νυχτερινή μου βόλτα έπνεε τα λοίσθια

Κάπου εκεί, μεταξύ στεναχώριας και ανατολής, το ρεζερβουάρ χτύπησε ρεζέρβα. Έκοψα στροφές και συνέχισα την ανάβαση σε εconomy mode

Ανεβαίνοντας στο Κλειδί, χάραζε

Η κατηφόρα μέ έφερε στα φανάρια της Βεύης. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι μόλις πριν μερικές ώρες ήμουν εδώ, στο κατασκόταδο

Αυτό το πρωτόγονο φως έκανε τα πάντα να μοιάζουν διαφορετικά. Δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου να βγάζει φωτογραφίες

Σταμάτησα, στήνοντας καρτέρι στο Βασιλιά Ήλιο, αλλά αυτός ως Βασιλιάς, καθυστερούσε

Η υγρασία ήταν πλέον διαπεραστική. Ευτυχώς που απο Πτολεμαίδα είχα φορέσει το αντιανεμικό. Πέρασα Ιτιά και συνέχισα για τον κόμβο πριν την Άνω Καλλινίκη

Λίγο πριν τον κόμβο, ο ήλιος βγήκε απο τα λημέρια του. Ήταν πανέμορφος

Πέρασα τον κόμβο και έβγαλα πάλι φωτογραφίες. Τώρα φαινόταν ολόκληρο το μεγαλείο του, πάνω απο την πεδιάδα. Ήταν το πιο απόκοσμο θέαμα που έβλεπα ποτέ, αν και έχω δει αρκετές ανατολές. Τι μαγεία είναι το ποδήλατο τελικά...

Μετά την Α. Καλλινίκη, έσβησα όλα τα φώτα. Μια καινούργια μέρα ήταν εδώ

Πλέον είχα ρίξει το ρυθμό, είχα μεγάλη εφίδρωση αν και είχε 17 C και η κοιλιά μου πονούσε. Προφανώς η αυπνία με χτυπούσε, σε συνδιασμό με την κούραση, αλλά άξιζε και με το παραπάνω
Η μικρή ανωφέρεια πριν την πόλη φάνταζε βουνό. Σε λίγο έμπαινα στο κέντρο

Έφτασα σπίτι κουρασμένος αλλά γεμάτος. Η Αλεξία που δεν είχε κοιμηθεί, με υποδέχτηκε. Χωρίς αυτήν, αυτός ο Γύρος θα ήταν μισός

That's all folks...