Η προετοιμασία συνεχίζεται...
19/1/2011
Σήμερα ξεκίνησα για μια μεγάλη διαδρομή, που τελικά μου βγήκε μεγαλύτερη! Υπολόγιζα να τρέξω 120 χλμ, αλλά ένα λάθος σε μια διασταύρωση, έκανε τη συνολική διαδρομή να φτάσει τα 140.
Η μέρα ήταν πολύ καλή, φορούσα το αντιανεμικό που είχα ξεχάσει να φορέσω προχτές, και όλα καλά... Έκανα ένα σημαντικό κομμάτι της τελικής διαδρομής, για να μαθαίνω και το δρόμο.
Καθε δύο με τρία χιλιόμετρα περνούσα μέσα απο ένα καινούργιο χωριό, κι αυτό βοηθούσε στο να κυλάει ο χρόνος ευχάριστα. Αυτό είναι το πρόβλημα στις μεγάλες διαδρομές` πώς να διαχειριστείς το χρόνο που έχεις, και έχεις άφθονο...
Μετά τους Ανάργυρους, ανέβηκα απότομα 100 μέτρα. Ήταν ό,τι πρέπει για να θαυμάσω ακόμα μια φορά τη λίμνη Χειμαδίτιδα
Ανεβαίνοντας και τις απότομες ανηφόρες της Αναρράχης, με κλίση έως 12%, αποφάσισα ότι ήταν ώρα να απολαύσω το κρουασάν μου
Κατέβηκα το βουνό και μετά απο λίγο έφτανα Πτολεμαίδα. Το σώμα πονούσε μετά απο τέσσερις ώρες, αλλά δεν το σκεφτόμουν. Φτάνοντας Φλώρινα, έβαλα αυτόματο πιλότο ενώ άκουγα Μάλαμα στα ακουστικά.
Η διαδρομή βγήκε καλύτερα απ' ό,τι νόμιζα, με 26 χλμ μωτ και μετά απο 5 ώρες και 19 λεπτά.
Πάμε για περισσότερα...
Η δοκιμή που θα με πείσει...
22/1/2011
Αν και ο καιρός σήμερα, δεν ήταν ο πλέον κατάλληλος, αποφάσισα να κάνω μια μικρή διαδρομή για δύο λόγους. Πρώτον, για να βάλω μερικά ακόμα χιλιόμετρα στα πόδια με άσχημες συνθήκες και δεύτερον, για να δοκιμάσω το τελευταίο μου απόκτημα
Βγαίνοντας απο Φλώρινα, ψιχάλιζε αλλα με το αδιάβροχο φορεμένο, δεν είχα πρόβλημα
Το υδροδοχείο με βοηθούσε πολύ, γιατί έπινα εύκολα και άνετα νερό, χωρίς την περιττή κίνηση σκύψε-για-το-μπουκάλι` αν εξαιρέσουμε τη "λαστιχένια" γεύση της βαλβίδας, που λογικά τη συνηθίζεις.
Μετά μερικά χιλιόμετρα, το επιπλέον βάρος δημιουργούσε πίεση στη μέση. Μια και δεν έβρεχε ιδιαίτερα, έβγαλα το αδιάβροχο και το έβαλα στη μεσαία τσέπη του τζάκετ. Το υδροδοχείο άλλαξε λίγο κλίση και το πρόβλημα εξαφανίστηκε
Στις κατηφόρες βέβαια, το ένοιωθα να μου κόβει αρκετά τον αέρα, αλλά μικρο το κακό. Επιπλέον, η πλάτη μου ήταν πιο ζεστή.
Η διαδρομή ήταν 50 χλμ, που βγήκαν χαλαρά σε δύο ώρες. Αύριο αν ο καιρός επιτρέψει, θα γίνει μια μεγάλη προπόνηση. Ακόμα δεν έχω καταλήξει, πόση επιβάρυνση δημιουργεί το επιπλέον βάρος του υδροδοχείου. Είδομεν...
The Night Hawk
24/1/2011
Σήμερα ο καιρός ήταν ακατάλληλος, όπως εδώ και κάτι μέρες. Σήμερα είχε 0 βαθμούς και μπόλικα σύννεφα και λίγο χιόνι.
Σήμερα όμως, κάτι με έτρωγε...
Αποφάσισα να κάνω μια απογευματινή προπόνηση για να προσομοιώσω τις τελευταίες ώρες του Γύρου. Ο στόχος ήταν να πάω μέχρι Άρνισσα και πίσω, περίπου 110 χλμ.
Ντύθηκα πολύ καλά, με διπλά καλύμματα, διπλές κάλτσες, διπλά εσώρουχα, και ξεκίνησα. Μόνο η ετοιμασία, μπορεί να μου πήρε κανά μισάωρο
Απο την αρχή οι συνθήκες μόνο ιδανικές δεν ήταν, αλλά ακόμα κι αυτό είναι κομμάτι μιας προπόνησης
Ο ρυθμός χαλαρός, γιατί ήξερα ότι στο γύρνα θα είχα κόντρα άνεμο. Κατέβηκα το βουνό, και μπαίνοντας Αμύνταιο άρχισαν τα πλαγιομετωπικά
Στη συνέχεια, στο δρόμο για Αγ. Παντελεήμωνα, ο καιρός φαινόταν ότι πήγαινε για χιόνι, προς Φλώρινα μεριά. Η λίμνη των Πετρών ήταν ήρεμη, γαλήνια
Μετά απο Αγ. Παντελεήμωνα άρχισαν τα πανυγήρια του ανέμου. Η ταχύτητα έπεσε στα 22-23 χαω, κι εγώ υπέμενα καρτερικά, βλέποντας απο μακρυά το στόχο
Η μάχη κράτησε μόνο 12 χλμ, απο τα 16 που έκανα για να φτάσω Άρνισσα. Όλα καλά μέχρι εκεί.
Η επιστροφή μέχρι τον Άγιο ήταν μια χαρά, αλλά η θερμοκρασία που είχε φτάσει στους 4 βαθμούς, άρχισε σταδιακά να πέφτει πάλι. Μέχρι το Αμύνταιο είχε φτάσει τον άσσο.
Το άλλο θέμα ήταν ότι σε μισή ώρα βράδιαζε κι εγώ, ενώ είχα βάλει τα πίσω φώτα, είχα ξεχάσει τα μπροστά
Για κερασάκι στην τούρτα, άρχισε να χιονίζει, ενώ ο πλάγιος άνεμος με κουνούσε βίαια. Σύντομα θα τον αντιμετώπιζα κατά πρόσωπο, πάνω στο βουνό.
Το παράξενο ήταν, ότι όσο το χιόνι δυνάμωνε, τόσο πείσμωνα μέσα μου. "Δώσε κι άλλο" φώναζα μόνος μου, "Μόνο τόσο έχεις;" κι άλλα τέτοια... πορωτικά.
Τελικά άρχισα την ανάβαση. Το κρύο μου πάγωνε τα δάχτυλα, τα πόδια μου ήταν ζεστά, ενώ το νερό στο σωληνάκι είχε παγώσει και δεν τράβαγε.
Αλλά δεν μάσαγα... Δεν είχα τίποτα να αποδείξω, όλα ήταν καλά, όλα όμορφα μέσα απο την ταλαιπωρία τους, όλα ζεστά μέσα μου, και τα πόδια... Τα πόδια τράβαγαν σταθερά στην ανηφόρα
Φτάνοντας στην κορυφή, η νύχτα ήταν προ των πυλών
Η θερμοκρασία στους -1, οι ρόδες έσπαγαν το φρέσκο χιόνι απο κάτω, κι εγώ στο λυκόφως, προσπαθούσα να διακρίνω που ήταν βρεγμένο και που χιονισμένο για να βάλω τους τροχούς.
Φτάνοντας Βεύη, έφαγα την τελευταία μπανάνα και συνέχισα. Μετά τον κόμβο πήγαινα σχεδόν στα τυφλά. Το καλό ήταν ότι γνώριζα κάθε σπιθαμή του δρόμου. Το κακό ήταν ότι συχνά έβλεπα σκοτωμένα ζώα και δεν ήθελα να περάσω πάνω απο κανένα, χωρίς σημείο αναφοράς
Μπήκα στον αυτοκινητόδρομο. Η βοηθητική ήταν γεμάτη χιόνι και έβγαινα στο κυρίως ρεύμα αναγκαστικά. Όταν έβλεπα δέσμες πίσω, έμπαινα δεξιά και κοιτούσα στο βάθος, εκμεταλλευόμενος τα φώτα.
Ξαφνικά θυμήθηκα ότι κάπου εκεί είχα δει ένα σκοτωμένο ζώο το απόγευμα.. Αν το πατούσα και έπεφτα, σίγουρα κάτι θα έσπαζα. Προσπαθούσα να σπάσω το κεφάλι μου αλλά δεν θυμόμουν που ακριβώς ήταν.
Εκείνη τη στιγμή, ένα αυτοκίνητο απο την αντίθετη μεριά φώτισε το δρόμο και το είδα μπροστά μου Αποφυγή, και το δράμα είχε τελειώσει αναίμακτα.
Πλησίαζα συνεχώς. Οι οδηγοί πίσω με έβλεπαν και παραμέριζαν, οι εμπρός πέταγαν τη μεγάλη σκάλα και πήγαιναν, αλλά δεν με ένοιαζε. Ήμουν χαρούμενος. Μέσα στην παγωνία και το σκοτάδι, ένοιωθα άνετα
Έφτασα στα επόμενα φώτα. Κάπως έτσι πρέπει να νοιώθουν οι καμηλιέρηδες στην έρημο, όταν φτάνουν μια όαση
Σταμάτησα, ήπια το ενεργειακό πότο που είχα στο σακίδιο και ετοιμάστηκα για τον επίλογο. Το ποδήλατο ήταν γεμάτο χιόνι και δυσλειτουργούσε, αλλά ακόμα τσούλαγε
Όταν είδα απο μακρυά τα φώτα της πόλης, ήταν σαν να έκατσα δίπλα σε ένα τζάκι με γεμάτη φωτιά.
Μπαίνοντας στην πόλη, ξαφνιάστηκα με τόσα φώτα
Πήγα να φρενάρω, αλλά έπιανε μόνο το εμπρός φρένο. Πήγα να κατεβάσω μικρό δίσκο, αλλά δεν κατέβαινε. Ευτυχώς τα λάστιχα είχαν αέρα
Στην πόλη το είχε στρώσει ελαφρά. Έφτασα σπίτι χαρούμενος και ξεκούραστος. Η Αλεξία δεν με άφησε να μπω` ήθελε μια αναμνηστική
Έβαλα δυό τσίπουρα και σερβιρίστηκα δυό πιάτα ριγκατόνι καρμπονάρα
Μετά απο 112 χλμ, που έγιναν με 25 χαω, σε 4μιση ώρες, I was very very happy
Ήταν μια απο τις καλύτερες προπονήσεις μου
Παρελκόμενα
-Το υδροδοχείο, σεταρίστηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του Ioannis, και δεν μου δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Thnks Γιάννη
-Τα κάτω άκρα δεν κατάλαβαιναν τίποτα, ενώ τα πάνω πάγωσαν τελικά. Σε τέτοιες συνθήκες, τελικά χρειάζονται διπλά γάντια.
- Η προπόνηση βγήκε με μέση θερμοκρασία 2 C. Καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι για τον Πρώτο Γύρο, πρέπει να έχω μέση θερμοκρασία τουλάχιστον 6-7 C, γιατί αλλιώς θα έχω απώλεια δυνάμεων
Thats all folks!
Στο Βουνό
27/1/2011
Η χτεσινή προπόνηση ήταν πάνω στη Βίγλα, έτσι για αλλαγή. Έκανα 3 σετ των 15 λεπτών ή 3χ15 όπως λέγονται, για να αυξήσω το ΑΚ ή αλλιώς αναερόβιο κατώφλι. Με λίγα λόγια, να μπορώ να βγάζω δύναμη σε όσο και υψηλότερους καρδιακούς παλμούς.
Είχε περάσει ένας μήνας απο την τελευταία φορά που το επιχείρησα και είχα περιέργια για το αποτέλεσμα. Αν και η θερμοκρασία δεν ευννοούσε, (-1 C) το αποτέλεσμα ήταν ευνοικό. Η δύναμη παρέμεινε λίγο πολύ στα ίδια επίπεδα, ενώ το ΑΚ ανέβηκε.
Αυτό πρακτικά σου δείχνει ότι η αντοχή σου, όταν πας δυνατά π.χ. σε μια ανάβαση, βελτιώνεται
Η Τελευταία Προπόνηση
3/2/2011
Σήμερα έκλεισε ο προπονητικός κύκλος. Την Κυριακή έχω αγώνα
Δεν ήθελα να φορτώσω πολλά χιλιόμετρα και ήθελα να κάνω κι ένα ακόμα κομμάτι του Γύρου. Ξεκίνησα απο Φλώρινα με χιονόπτωση, που κράτησε μέχρι το Κλειδί
Φτάνοντας στη Χειμαδίτιδα, βρέθηκα να πηγαίνω μαζί με ένα πελαργό στα 30 χαω. Εγώ αγωνιζόμουν να κρατήσω σταθερή ταχύτητα, κι αυτός κουνούσε νωχελικά τα φτερά του. Ένοιωσα δέος...
Υπολόγισα ότι απο τα 117 χλμ, το 24% δλδ 28 χλμ είχα άνεμο. Απο τα 28 τα 14 ήταν κόντρα. Δεν έχω ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ απο άνεμο. Πραγματικά μου έφαγε πολλές δυνάμεις και θερμίδες, γιατί έπρεπε να τρώω ανά μισή ώρα
Και ένα διάγραμμα που δείχνει τι διαφορά έχει η θερμοκρασία που νοιώθουμε ( wind chill) απο τη θερμοκρασία περιβάλλοντος
Η Πρώτη Προπόνηση για το Δεύτερο Γύρο
16/02/11
Οι προπονήσεις αυτές θα έχουν αυξημένα υψομετρικά, για να δυναμώσουν ακόμα τα πόδια.
Ξεκίνησα λοιπόν για να ανέβω πρώτα το Νυμφαίο. Η διαδρομή μέχρι την Α.Υδρούσσα χωρίς απρόοπτα.
Περνώντας μέσα απο το χωριό με καμιά 25 χλμ, βλέπω ένα μονοκόμματο κομμάτι λάσπης. Λέω "Θα περάσω απο πάνω, no problem" . Τελευταία στιγμή καταλαβαίνω ότι ήταν λασπωμένο χιόνι, αλλά δεν προλάβαινα να κάνω τίποτα... Έσφιξα τ τιμόνι, το ποδήλατο πέρασε απο πάνω κάνοντας ελαφρά ζιγκ ζαγκ κι εγώ την έβγαλα καθαρή
Ανηφορίζοντας το βουνό, έβγαλα την κλασσική φωτογραφία. Τώρα έχω όλες τις εποχές του χρόνου, απο αυτό το τοπίο
Στην ανάβαση, ανέβαινα "παπουδίστικα" (ναι είναι δόκιμος όρος ) αν και ήταν προπόνηση. Κομμάτι δύσκολο, όταν σου έρχονται 10-12% καταπάνω και θες να το πατήσεις το πετάλι
Σε μερικά σημεία ο δρόμος κράταγε ακόμα παγωμένο χιόνι, ακόμα και μετά μια βδομάδα με διψήφιες θερμοκρασίες
Καμιά 100 μέτρα απο την κορυφή, αναγκάστηκα να κατέβω και να περπατήσω. Δεν ήθελα να ρισκάρω καμιά πτώση...
Τελικά έφτασα κορυφή, όπου με υποδέχτηκε ένας λυσσασμένος άνεμος. Βρήκα καταφύγιο σ ένα κιόσκι και απόλαυσα την μπάρα μου.
Λίγο πριν το Λέχοβο, γνωρίστηκα μ ένα παιδί απο Πτολεμαίδα που μου έκανε παρέα για λίγο. Στάση στη γνωστή στάση, φαγητό και βουρ στην κατηφόρα για Βαρικό. Λίγο πριν έστριψα για Φούφα και για πρώτη φορά, είχα πλάτη τον αέρα.
Τα πετάλια πήραν φωτιά και τα επόμενα 10 χλμ βγήκαν με 35 μωτ. Παρόλα αυτά η συνολική μωτ ήταν μόλις 21, αλλά ήλπιζα να πάω πιο γρήγορα στην επιστροφή απο Πτολεμαίδα.
Αμ δε! Βγαίνοντας έξω απο την πόλη, το ξύλο ξανάρχισε βαρύ. Φτάνοντας στη ΔΕΗ Αμυνταίου, είδα ότι τα επόμενα 40 χλμ θα το γλεντούσαμε
Έφαγα μια ενεργειακή μπάρα και ανέβηκα το βουνό. Είχα καταπονηθεί αρκετά απο τον αέρα και τα δύο βουνά που είχα ανέβει. "Καλύτερα τώρα, παρά στο Γύρο" σκέφτηκα.
Τελικά έφτασα Φλώρινα σχεδόν σκοτάδι, έχοντας διανύσει 130 χλμ και 1800 μέτρα μετά απο 6 ώρες στη σέλα
http://www.bikely.com/maps/bike-path/489339
