Έκανα τις απαραίτητες ενέργειες, έκλεισα δωμάτιο και Παρασκευή απόγευμα κατηφόριζα προς Καρδίτσα. Έφτασα κατά τις 9 στο ξενοδοχείο. Ξεκουράστηκα λίγο και σε μια ώρα ήμουν στον Παλαμά, ψάχνοντας για μακαρονάδα. Μαζί με τη μακαρονάδα είδα και τους παλιούς φίλους που είχα να δω χρόνια (Ο Παναγιώτης πιο νέος, ο Βαγγέλης πιο αδύνατος)
Μετά απο δύο ώρες πίσω στο ξενοδοχείο για υπνοθεραπεία. Τα παιδιά στο ξενοδοχείο πολύ βολικά, μας είχαν πρωινό απο τις 6 μιση. Φάγαμε μαζί με αρκετούς άλλους ποδηλάτες και βουρ για Παλαμά
Η Καρδίτσα ακόμα κοιμόταν
Φτάνοντας Παλαμά, η πρώτη δουλειά ήταν να πάρω το μαγικό κίτρινο χαρτάκι απο τη γραμματεία
Μετά άρχισε η ετοιμασία όπου ανακάλυψα ότι είχα ξεχάσει το λάδι για την αλυσίδα!
Με λίγη βοήθεια τακτοποίησα το πρόβλημα και ήμουν έτοιμος στην εκκίνηση. Και για γούρι, είπα να φωτογραφηθώ με τον Παναγιώτη
Ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται στην πλατεία για η ώρα πλησίαζε. Πειράγματα, φωτογραφίες, λίγο άγχος απο νέους ποδηλάτες, χαβαλές απο τους παλιούς. Το μπουκέτο τα είχε όλα!
Ξεκινήσαμε δυνατά και σε ένα μισάωρο είχαμε καλύψει τα 20 χλμ, φτάνοντας Καρδίτσα. Βρήκα μια σταθερή ρόδα και έμεινα πισω της
Περνώντας μέσα απο Καρδίτσα ο κόσμος έδειχνε εξοικειωμένος με το θέαμα
Μετά την πόλη μας περίμενε περιπολικό, μάλλον γιατί τρέχαμε αρκετά! Πλέον η ταχύτητα ήταν 37-40 σταθερά και καλύψαμε τα επόμενα 10 χλμ σε χρόνο ρεκόρ.
Στο πρώτο βουνό το πελοτόν έσπασε και σχηματίστηκαν μικρά γκρουπάκια
Η θέα απο τον κάμπο πανέμορφη
Σε λίγο ένα χωριουδάκι ξεπρόβαλλε στο βάθος
Κατηφόρα αγάπη μου και σε λίγο βρήκα ένα γκρουπάκι και συνεχίσαμε.
Στο βάθος είδα μερικούς ακόμα και πατώντας μαζί με ένα άλλο, τους φτάσαμε και συνεχίσαμε για Μουζάκι
Ένοιωθα τα πόδια μου καλά και μια και το πέρασμα απο τα Μετέωρα είχε ακυρωθεί, άνοιγα το ρυθμό μου.
Μετά το Μουζάκι, πάτησα ακόμα περισσότερο και κατέληξα με άλλους τρεις να μπαίνουμε δυνατά στην Πύλη. Ο καιρός υπέροχος, χωρίς ζέστη
Μικρή στάση στην πηγή, τζελάκι και η ανάβαση για Ελάτη ξεκινούσε
Στα πρώτα μέτρα βρέθηκα μαζί με ένα άλλο γκρουπάκι και πιάσαμε συζήτηση ( δεν συγκράτησα το όνομα του φίλου). Χωρίς κανένα λόγο, άρχισαν τα πόδια να βαραίνουν και έκοψα ρυθμό, ώσπου τους έχασα. Υπέθεσα ότι είχα δώσει πολύ στα ξεκολλήματα και αποφάσισα να ανέβω με το ρυθμό μου.
Μετά απο λίγο όμως, ο ρυθμός έπεσε τελείως. Έντονος πόνος στην κοιλιά η διάγνωση και ανέβηκα οπως μπορούσα μέχρι το κοντρόλ της Ελάτης
Σφραγίζοντας την κάρτα, μπήκα στο πρώτο εστιατόριο. Τελικά κάτι που έφαγα με είχε πειράξει. Ξεκουράστηκα έφαγα αλμυρά και ξεκίνησα για το υπόλοιπο της ανάβασης. Ο πόνος είχε φύγει και ένοιωθα μια χαρά
Η θέα πάνω απο την Ελάτη μαγευτική
Μετά το χιονοδρομικό, ο δρόμος περνούσε δίπλα απο τεράστια δέντρα και στο βάθος φαινόταν η κοιλάδα. Τοπία μοναδικά, τοπία ελληνικά!
Η κατηφόρα απότομη και ο δρόμος ήθελε προσοχή σε μερικά σημεία
Περνώντας τη γέφυρα, η κατηφόρα τελείωσε και η Καλαμπάκα φαινόταν στο βάθος. Το δεύτερο κοντρόλ ήταν μερικά χιλιόμετρα μακριά
Ακόμα ένα γκρουπάκι σχηματίστηκε και συνεχίσαμε παρέα
Μετά απο μερικούς λόφους, το γκρουπ έσπασε και παλι. Συνεχίσαμε ανάμεσα στα χωριά με τα σύννεφα να μαζεύονται.
Ψάχνοντας για νερό, καθυστέρησα και έχασα την παρέα. Ξεκουράστηκα λίγο και συνέχισα βρίσκοντας στην πορεία ακόμα ένα γκρουπάκι. Η βροχή ήρθε αλλά ήταν μόνο για να μας δροσίσει
Τα τελευταία 40 χλμ ήταν και τα πιο απολαυστικά, με σταθερό ρυθμό στα πόδια και στα πειράγματα
Ο κόσμος μας χάζευε και μας χαιρετούσε και ενώ είχαμε 170+ χλμ στα πόδια, το ηθικό ήταν ακμαιότατο!
Ο Παλαμάς ήρθε στην ώρα του και το πλακόστρωτο της πλατείας μας υποδέχτηκε με θόρυβο
Ήταν μια πολύ όμορφη διαδρομή. Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά το Μάκη και το Χρήστο που διοργάνωσαν μια τόσο ωραία "εκδρομή" για μεγάλα παιδιά.
Είδα παλιούς φίλους και έκανα καινούργιους και πιστεύω αυτή είναι η ουσία των μπρεβέ. Θα τα πούμε σίγουρα του χρόνου παιδιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου