Λίγα λόγια...

Η φωτογραφία μου
Όπου και να βρεθούμε, ό,τι και να αντιμετωπίσουμε, σημασία έχει πάντα το ταξίδι... Και το ταξίδι πρέπει να είναι δύσκολο, γιατί αλλιώς είναι απλά μια βόλτα

30 Ιουλ 2012

Κλεισούρα - Χωριά Πτολεμαίδας

Μια και το ταξίδι θα ήταν μεγάλο, σηκώθηκα στις 6 και στις 7:15 πάτησα πετάλι




Η θερμοκρασία ήταν ακόμα 20 C. Η Φλώρινα κοιμόταν


Χωρίς κίνηση, απολάμβανα το τοπίο. Τα ηλιοτρόπια έψαχναν τον ήλιο





Ανέβηκα Κλειδί και κατέβηκα το βουνό, πέρασα Αμύνταιο και έστριψα για Αετό. Εκεί άρχισε ο αέρας



Περνώντας έξω απο Αγραπιδιά, τα πράγματα δεν καλυτέρεψαν


Μια ταμπέλα με έβαλε σε σκέψεις


Μετά απο λίγο, σταμάτησα στο γνωστό (και μοναδικό) κιόσκι. Ήταν το πρώτο διάλλειμα μετά 1 40' πεταλαρίσματος



Πέρασα το Σκλήθρο και βρέθηκα μπροστά σε σκηνικό θέρους και ραστώνης




Άρχισα να ανεβαίνω για Λέχοβο.


 Το προηγούμενο σκηνικό ξανάρθε στο μυαλό μου και έστησα αυτί` όμως αυτή τη φορά δεν ακούστηκαν γαβγίσματα και συνέχισα



Σε λίγο φάνηκε το Λέχοβο

Οι παπούδες με κοιτούσαν περίεργα (ως συνήθως) και πάτησα πετάλι μέχρι την επόμενη κορυφή. Στο βάθος της κοιλάδας φάνηκε το Βαρικό


και μετά η Κλεισούρα

Σταμάτησα για μια πανοραμική. Πίσω απο τα βουνά αχνοφανόταν η Χειμαδίτιδα


Επιτέλους έφτασα Κλεισούρα. Χωρίς πολλά πολλά πάρκαρα για ένα καφεδάκι και επιδόρπιο



Ξεκούραστος πια, έπιασα κατηφόρα και βρέθηκα κάτω στην κοιλάδα, περνώντας έξω απο Βαρικό. Το τοπίο...καψαλισμένο.




Σειρά είχαν τα χωριά της Πτολεμαίδας. Στο βάθος φαινόταν η Αναρράχη


Όταν πέρασα και την Αρδασσα, ο άνεμος γύρισε κόντρα, συνηθισμένο για την περιοχή. Μετά απο λίγο έμπαινα Πτολεμαίδα

Μικρή ξεκούραση και ξανά για τα τελευταία 50 χλμ. Με τη ζέστη να ανεβαίνει και τον άνεμο, ήταν επιβεβλημένη μια στάση για αναδιοργάνωση της γκαρνταρόμπας



Φτάνοντας έξω απο τη ΔΕΗ στο Φιλώτα τα πράγματα άρχισαν να ζορίζουν. Η θερμοκρασία ανέβαινε


Πριν το βουνό στο Αμύνταιο σταμάτησα στο συνήθες βενζινάδικο για νερό` και αυτό όμως θα μου τελείωνε γρήγορα γιατί...


Τα πόδια χωρίς να το καταλάβω με ανέβασαν στο βουνό, πέρασα το Κλειδί και στην πρώτη σκιά, σταμάτησα για λίγη δροσιά. Έχανα δυνάμεις


Πέρασα τα φανάρια και έστριψα στον καινούργιο δρόμο. Ο άνεμος δεν βοηθούσε, ο ρυθμός μειωνόταν. Αποφάσισα να χτυπήσω το τελευταίο τζελάκι και να πιω τις τελευταίες γουλιές νερό. Για τα επόμενα 15 χλμ, θα πήγαινα έτσι.


Ήταν φανερό ότι ήμουν αφυδατωμένος. Αίσθηση αποπροσανατολισμού, απουσία συγκέντρωσης, δυσκολία αναπνοής` όλα τα συμπτώματα ήταν εδώ! Αλλά έπρεπε να συνεχίσω


Με το που τράβηξα αυτή την τελευταία φωτογραφία, ήξερα ότι είχα 8 χλμ ακόμα. Βγήκαν όπως βγήκαν. Η βόλτα ήταν αρκετά μεγάλη, αλλά έτσι έλεγε το πρόγραμμα εκείνη τη μέρα












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου