Βίτσι - Άγιος Αντώνιος - Βίγλα ΙΙΙ

Το Σάββατο που μας πέρασε ξεκίνησα μια διαδρομή που χρησιμοποιώ τα τελευταία χρόνια για τον διττό της χαρακτήρα και για τα υψομετρικά της. Το πρώτο βουνό είναι μέσα στη δροσιά, ενώ για να ανέβεις το δεύτερο, σε τσακίζει ο ήλιος. Όσο για τα μέτρα, είναι πάνω απο 2000...

Στις 8 δόθηκε η εκκίνηση χαλαρά. Θα ήταν μια μεγάλη μέρα

Ο ήλιος φώτιζε ολόκληρη την πεδιάδα. Φαινόταν μια ακόμα ζεστή μέρα

Πέρασα την Σκοπιά και συνέχισα για το επόμενο χωριό, τον Τροπαιούχο. Στο βάθος αχνοφαίνονταν το ραντάρ στο Βίτσι

Μετά την Υδρούσα, γύρισα στο fuel economy mode για να ανέβω τα 4 χιλιόμετρα της Δροσοπηγής στο 4.7%

Το Βίτσι φαινόταν να μεγαλώνει

 και σε λίγο ξεκίνησε η ανάβαση

Με τα πρώτα 12αρια ήρθαν και οι πρώτες σκιές. Ευτυχώς δλδ 

Το καλό με την ανάβαση στο Βίτσι είναι ότι ο δρόμος είναι στενός και νιώθεις ότι ποδηλατείς "μέσα" στο βουνό

 

Ο ρυθμός εξακολουθούσε να είναι συντηρητικός. Ήξερα ότι η πίσω πλευρά του, προς Άγιο Αντώνιο, θα ήταν εκτεθειμένη στον ήλιο. Οπότε απολάμβανα τη φύση όσο μπορούσα

 Σιγά σιγά πλησίαζα στην πηγή της Αεροπορίας, όπου και θα έκανα την πρώτη μου στάση

 
Μετά απο 2 χιλιόμετράκια πάτησα την κορυφή

Το στρατόπεδο επίτηδες είναι εκτός κάδρου

Αφού κούμπωσα το αντιανεμικό και έφαγα ξεκίνησα προς τα κάτω. Αυτή η διαδρομή είναι η χαρά του κατηφορίστα. Χωρίς κίνηση και τεχνική

Το πρώτο χωριό μετά την κορυφή ήταν η Οξυά

Κατέβηκα ακόμα προς Βυσσινιά και μετά έπιασα την ανηφόρα προς Άγιο Αντώνιο. Από μακρυά φαινόταν η λίμνη της Καστοριάς

Στο βάθος φαινόταν η κορυφή που είχα ανέβει πριν μισή ώρα

 Τα τζιτζίκια είχαν πιάσει δουλειά όταν ξεκίνησε το pave'

Έπιασα κορυφή και άρχισα να κατηφορίζω προς το μικρό χωριό

Περνώντας το χωριό, άκουσα τα πρώτα γαβγίσματα. "Καιρός ήταν" σκέφτηκα.

Απλά αυτή τη φορά είχα την κατηφόρα με το μέρος μου, οπότε τα άφησα να έρχονται πίσω μου απλά για να τα φωτογραφίζω. Είχε πολύ πλάκα πάντως!

Ο δρόμος άνοιξε και ατένιζα για λίγο τα βουνά. Προνόμιο τελικά....

Επόμενο χωριό η Κορεστεία. Το σώμα απαιτούσε δόση απο την γνωστή cola. Η κυρία δεν ήθελε, αλλά τελικά βολεύτηκε πάνω στις μπουκάλες.

 Μετά απο σύντομο διάλλειμα, συνέχισα μπαίνοντας πλέον στο δρόμο Καστοριάς - Φλώρινας

Τα πόδια άρχισαν να βαραίνουν, ενώ η κλίση δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο. Ακόμα δεν είχε ξεκινήσει επίσημα η ανάβαση της Βίγλας. Σύντομα ανακάλυψα την αιτία του προβλήματος

Έκανα υπομονή μέχρι την επόμενη στάση στο Ανταρτικό, στην ουσιά στους πρόποδες της Βίγλας. Πλύθηκα στη βρύση, σχεδόν λούστηκα και μετά μαζί με την κυρία βρήκαμε μια σκιά για να έρθουμε στα ίσια μας.

Έφαγα αρκετά και ετοιμάστηκα ψυχολογικά για το κολαστήριο

Ξεκίνησα. Ήταν 4 χιλιόμετρα στο 7% χωρίς σκιά για δείγμα (βλέπε Πεντέλη). Ανέβηκα όπως μπορούσα και για έξτρα μαζοχιά αποφάσισα (όχι χωρίς λόγο) να ανέβω ακόμα 1,5 χλμ στο 7.5%

Και κάπως έτσι βρέθηκα στον ... παράδεισο!

Είχα υποσχεθεί στους φίλους απο τους προσκόπους να τους επισκεφθώ και τελικά δεν το μετάνιωσα.

Τελικά δεν ενέδωσα στα καλέσματα για μοσχαράκι και πήρα το δρόμο για την κορυφή

Στην κατηφόρα πλακώθηκα και σε 20΄κατέβηκα Φλώρινα

Ήταν όμορφα τελικά