Η απόφαση για μια "μεγάλη" διαδρομή είχε βγει από χτες το βράδυ. Μεγάλη σχετικά με τις διαδρομές που κάνω αυτό το καλοκαίρι.
Η διαδρομή λοιπόν θα κάλυπτε 125 χλμ, από Φλώρινα, προς Αετό, Λέχοβο, περικύκλωση της Χειμαδίτιδας προς Ανάργυρους και μετά Λιμνοχώρη για την Ζάζαρη, Αετό και πάλι επιστροφή.
Ξεκίνησα σχετικά πρωί, λίγο μετά της 8
Η πόλη μόλις ξυπνούσε. Ακόμα μια μέρα εκλογών είχε ξημερώσει στην Ελλάδα.
Μπήκα στον καινούργιο αυτοκινητόδρομο. Η μέρα φαινόταν ότι θα ήταν ζεστή
Είχα αποφασίσει να "χτυπήσω" τον περσινό μου χρόνο. Αν και χτες είχα κάνει διαλλειματική δύναμης, τα πόδια έβγαζαν δύναμη κανονικά.
Φτάνοντας Βεύη, τα ποτιστικά δούλευαν υπερωρίες....
Συνέχισα κανονικά για Κλειδί. Αέρας δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, και η θερμοκρασία ανέβαινε σιγά σιγά
Φτάνοντας έξω απο Πεδινό, μετά το Αμύνταιο, η εικόνα ίδια
Συνέχισα ακάθεκτος προς Αετό πατώντας δυνατά
Μετά απο μερικά χιλιόμετρα, σταμάτησα στην πηγή πριν το Σκλήθρο, Υδροδοσία, τροφοδοσία, φώτο και συνέχεια!
Τι τα ήθελα τα χαμόγελα;;;
Επόμενο χωριό το Σκλήθρο, λίγο πριν αρχίσω την ανάβαση για Λέχοβο
Η ανάβαση ξεκίνησε κανονικά.Πάταγα τόσο όσο για να κρατήσω και δυνάμεις στην επιστροφή. Μετά απο αυτήν την πινακίδα έγινε η ..."συμπλοκή"!
Όσο χωνόμουν μέσα στο δάσος άκουγα γαβγίσματα. Υπέθεσα ότι ήταν ένα ακόμα κοπάδι με τσοπανόσκυλα, όπως τόσα που είχα δει μέχρι σήμερα. Πέρνωντας μια αριστερή στροφή, ο δρόμος στένευε με αναχώμα δεξιά. Εκεί μέσα ήταν το κοπάδι με κατσίκια (μάλλον).
Είδα τα σκυλιά να κατεβαίνουν και σκέφτηκα "Άντε πάλι..." Στο Λέχοβο έχω βαρεθεί να με κυνηγάνε σκυλιά, αν και ποτέ δεν είχε γίνει τίποτα.... μέχρι σήμερα.
Τα είδα να έρχονται πάνω μου απο τα δεξιά, ενώ ο βοσκός στα αριστερά μου προσπαθούσε να τα μαζέψει. Συνήθως έρχονται πάνω σου αλλά κρατάνε αρχικά μια απόσταση γύρω στο μισό μέτρο. Ήταν 5 ή 6 και ήρθαν πάνω μου πολύ γρήγορα, πολύ κοντά. Τότε κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά.
Άρχισα να πατάω και να κάνω κινήσεις δεξιά αριστερά. Όλα τα κοπάδια εχουν έναν αρχηγό, ο οποίος κάνει κουμάντο (συνήθως). Ήταν δίπλα μου λίγα εκατοστά απο το πόδι μου και με γάβγιζε απλά. Σκέφτηκα "καλά πάει" και τότε ένιωσα το δάγκωμα στην δεξιά μου γάμπα απο πίσω απο κάποιο άλλο σκυλί. Πάτησα όσο πήγαινε και συνέχισα τις κινήσεις και τότε μάλλον ο κόπρος που με δάγκωσε χτύπησε στην πίσω ρόδα και τον άκουσα να ουρλίαζει απο πόνο.
Αμέσως σκέφτηκα, ότι ο αρχηγός τους θα με δαγκώσει, ήταν θέμα χρόνου. Δεν έπρεπε να μείνω ακίνητος. Συνέχισα να κινούμαι, βάζοντας όλη τη δύναμη στα πετάλια. Ευτυχώς σε μερικά μέτρα με παράτησε.
Σταμάτησα σε ένα ξέφωτο πιο πάνω να δω την ζημιά. Ήδη αιμοραγούσα. Είχα μια βαθιά πληγή στο πλάι της γάμπας και μία μικρότερη πίσω απο τη γάμπα
Σκούπισα το αίμα με τα μαντηλάκια που είχα και ξεκίνησα για Λέχοβο. Ίσως εκεί έβρισκα κάποιο φαρμακείο ανοιχτό.
Στο Λέχοβο το φαρμακείο ήταν κλειστό. Ανακάλυψα ότι έπρεπε να βρω την κοπέλα του φαρμακείου γιατί ο γιατρός έλειπε. Μπλέχτηκα στο παζάρι, βρήκα το σπίτι της αλλά όχι την ίδια
Συνέχισα. Το πόδι πονούσε λίγο αλλά όχι πολύ. ¨Ηταν απλά θέμα αδρεναλίνης. Ήξερα ότι έπρεπε να ανέβω το βουνό γρήγορα πριν κρυώσει η πληγή.
Φτάνοντας στο δίσελο, σταμάτησα για να τσεκάρω. Η πληγή συνεχώς αιμοραγούσε. Ευτυχώς δεν είχε δαγκώσει τένοντα γιατί θα είχα μείνει στον τόπο. Ο πάνω κυνόδοντας είχε μπει βαθιά στο πλάι της γάμπας και ο κάτω στο πίσω μέρος της.
Έπιασα την κατηφόρα για Βαρικό, έβγαλα φώτο και συνέχισα. Στο μυαλό μου δεν υπήρχε πισωγύρισμα
Σε λίγο έπιασα επαφή με την Χειμαδίτιδα
Κατέβηκα την απότομη κατωφέρεια και βρέθηκα δίπλα στη λίμνη. Ο πόνος στο πόδι ελάχιστος, αλλά τα πόδια είχαν βαρύνει. Ίσως απο την χτεσινή προπόνηση, ίσως απο το σοκ της επίθεσης, ίσως απο τις πληγές. Τελοσπάντων...
Μάλλον φωτογράφιζα αρκετά για να μην σκέφτομαι τον πόνο. Το κόλπο πάντως έπιανε. Στα αριστερά μου φαινόταν η ανηφόρα του Νυμφαίου. Πλησίαζα στους Ανάργυρους
Τίποτα ανοιχτό, οπότε συνέχισα. Η ταχύτητα είχε πεσει αλλά βρήκα λίγο άνεμο στην πλάτη και ανέβασα μωτ. Πέρασα μέσα απο Βαλτόνερα και συνέχισα για Πεδινό
Στο Πεδινό σταμάτησα για νερό και κόκα. Η γάμπα ήταν γεμάτη αίματα και αποφάσισα να καθαριστώ λίγο. Ένας αγρότης με ρώτησε τι έγινε και όταν του είπα την ιστορία μου είπε ότι έπρεπε να παω νοσοκομείο για αντιτετανικό ορό. Δεν το είχα σκεφτεί καθόλου.
Έβαλα κάτω το κεφάλι και συνέχισα. Μπροστά μου ήταν το βουνό μετά το Αμύνταιο. Με υπομονή το πέρασα, πέρασα και τα φανάρια της Βεύης και μετά ....άρχισε ο πόνος. Όσο χαλάρωνα πονούσα, όσο πάταγα δυνατά δεν πόναγα, αλλά το πόδι το ένοιωθα μουδιασμένο. Και το "λαμπάκι" του ρεζερβουάρ είχε ανάψει....
Ευτυχώς είχα τον άνεμο με το μέρος μου. Ακόμα 18 χλμ, σκέφτηκα και έπιασα τα drops. Έφαγα λίγο μπανάνα, ισοτονικό, νερό και το κεφάλι κάτω. Μετά το Αμμοχώρι είχα ακόμα 10 χλμ, αλλά το δεξί πόδι έχανε πλέον δύναμη` έκανα μισοπεταλιές.
Χωρίς να το κααλάβω σε λίγο έμπαινα Φλώρινα. Ο αυτόματος πιλότος δούλευε μια χαρά. Σταμάτησα για νερό και κόκα, αλλά ήπια μόνο νερό. Ένοιωθα αναγούλες και ζαλιζόμουν. Είχα περάσει τα όρια μου.
Με ορθοπέταλο ανέβηκα την ανηφόρα του νοσοκομείου πάρκαρα την κυρία μπροστά σε μια νεαρή νοσηλεύτρια που με κοίταγε παραξενεμένη. Μπήκα στα επείγοντα με ξάπλωσαν, η νοσοκόμα μου έκανε αντιτετανικό (χωρίς καν να το καταλάβω) και ο γιατρός άρχισε να καθαρίζει την πληγή. Μετά μου είπε ότι έπρεπε να βάλει καθετήρα μέσα στην πληγή, για να βγάλει το αίμα και ο πραγματικός πόνος ξεκίνησε!
Μερικά λεπτά μετά ήμουν έτοιμος, πήγα για γενική αίματος και περίμενα τα αποτελέσματα. Η κυρία με κοιτούσε παραξενεμένη
Τα αποτελέσματα έδειξαν φλεγμονή, ο γιατρός μου έγραψε αντιβίωση και μου είπε ότι ήμουν τυχερός. Ο πάνω κυνόδοντας είχε κάνει μια τρύπα 3 εκατοστά μέσα στο μυ και ο κάτω, κάτι λιγότερο. Ευτυχώς ο σκύλος απλά δοκίμασε, δάγκωσε και άφησε. Αν είχε κρατήσει το στόμα κλειστό... θαχαμε άλλα προβλήματα.
Ευχαρίστησα τον Κώστα και την Έλενα για την άριστη μεταχείριση μου και ετοιμάστηκα να γυρίσω σπίτι. Ευτυχώς, τέλος καλό όλα καλά. Απλά βρέθηκα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Η διαδρομή λοιπόν θα κάλυπτε 125 χλμ, από Φλώρινα, προς Αετό, Λέχοβο, περικύκλωση της Χειμαδίτιδας προς Ανάργυρους και μετά Λιμνοχώρη για την Ζάζαρη, Αετό και πάλι επιστροφή.
Ξεκίνησα σχετικά πρωί, λίγο μετά της 8
Η πόλη μόλις ξυπνούσε. Ακόμα μια μέρα εκλογών είχε ξημερώσει στην Ελλάδα.
Μπήκα στον καινούργιο αυτοκινητόδρομο. Η μέρα φαινόταν ότι θα ήταν ζεστή
Είχα αποφασίσει να "χτυπήσω" τον περσινό μου χρόνο. Αν και χτες είχα κάνει διαλλειματική δύναμης, τα πόδια έβγαζαν δύναμη κανονικά.
Φτάνοντας Βεύη, τα ποτιστικά δούλευαν υπερωρίες....
Συνέχισα κανονικά για Κλειδί. Αέρας δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, και η θερμοκρασία ανέβαινε σιγά σιγά
Φτάνοντας έξω απο Πεδινό, μετά το Αμύνταιο, η εικόνα ίδια
Συνέχισα ακάθεκτος προς Αετό πατώντας δυνατά
Μετά απο μερικά χιλιόμετρα, σταμάτησα στην πηγή πριν το Σκλήθρο, Υδροδοσία, τροφοδοσία, φώτο και συνέχεια!
Τι τα ήθελα τα χαμόγελα;;;
Επόμενο χωριό το Σκλήθρο, λίγο πριν αρχίσω την ανάβαση για Λέχοβο
Η ανάβαση ξεκίνησε κανονικά.Πάταγα τόσο όσο για να κρατήσω και δυνάμεις στην επιστροφή. Μετά απο αυτήν την πινακίδα έγινε η ..."συμπλοκή"!
Όσο χωνόμουν μέσα στο δάσος άκουγα γαβγίσματα. Υπέθεσα ότι ήταν ένα ακόμα κοπάδι με τσοπανόσκυλα, όπως τόσα που είχα δει μέχρι σήμερα. Πέρνωντας μια αριστερή στροφή, ο δρόμος στένευε με αναχώμα δεξιά. Εκεί μέσα ήταν το κοπάδι με κατσίκια (μάλλον).
Είδα τα σκυλιά να κατεβαίνουν και σκέφτηκα "Άντε πάλι..." Στο Λέχοβο έχω βαρεθεί να με κυνηγάνε σκυλιά, αν και ποτέ δεν είχε γίνει τίποτα.... μέχρι σήμερα.
Τα είδα να έρχονται πάνω μου απο τα δεξιά, ενώ ο βοσκός στα αριστερά μου προσπαθούσε να τα μαζέψει. Συνήθως έρχονται πάνω σου αλλά κρατάνε αρχικά μια απόσταση γύρω στο μισό μέτρο. Ήταν 5 ή 6 και ήρθαν πάνω μου πολύ γρήγορα, πολύ κοντά. Τότε κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά.
Άρχισα να πατάω και να κάνω κινήσεις δεξιά αριστερά. Όλα τα κοπάδια εχουν έναν αρχηγό, ο οποίος κάνει κουμάντο (συνήθως). Ήταν δίπλα μου λίγα εκατοστά απο το πόδι μου και με γάβγιζε απλά. Σκέφτηκα "καλά πάει" και τότε ένιωσα το δάγκωμα στην δεξιά μου γάμπα απο πίσω απο κάποιο άλλο σκυλί. Πάτησα όσο πήγαινε και συνέχισα τις κινήσεις και τότε μάλλον ο κόπρος που με δάγκωσε χτύπησε στην πίσω ρόδα και τον άκουσα να ουρλίαζει απο πόνο.
Αμέσως σκέφτηκα, ότι ο αρχηγός τους θα με δαγκώσει, ήταν θέμα χρόνου. Δεν έπρεπε να μείνω ακίνητος. Συνέχισα να κινούμαι, βάζοντας όλη τη δύναμη στα πετάλια. Ευτυχώς σε μερικά μέτρα με παράτησε.
Σταμάτησα σε ένα ξέφωτο πιο πάνω να δω την ζημιά. Ήδη αιμοραγούσα. Είχα μια βαθιά πληγή στο πλάι της γάμπας και μία μικρότερη πίσω απο τη γάμπα
Σκούπισα το αίμα με τα μαντηλάκια που είχα και ξεκίνησα για Λέχοβο. Ίσως εκεί έβρισκα κάποιο φαρμακείο ανοιχτό.
Στο Λέχοβο το φαρμακείο ήταν κλειστό. Ανακάλυψα ότι έπρεπε να βρω την κοπέλα του φαρμακείου γιατί ο γιατρός έλειπε. Μπλέχτηκα στο παζάρι, βρήκα το σπίτι της αλλά όχι την ίδια
Συνέχισα. Το πόδι πονούσε λίγο αλλά όχι πολύ. ¨Ηταν απλά θέμα αδρεναλίνης. Ήξερα ότι έπρεπε να ανέβω το βουνό γρήγορα πριν κρυώσει η πληγή.
Φτάνοντας στο δίσελο, σταμάτησα για να τσεκάρω. Η πληγή συνεχώς αιμοραγούσε. Ευτυχώς δεν είχε δαγκώσει τένοντα γιατί θα είχα μείνει στον τόπο. Ο πάνω κυνόδοντας είχε μπει βαθιά στο πλάι της γάμπας και ο κάτω στο πίσω μέρος της.
Έπιασα την κατηφόρα για Βαρικό, έβγαλα φώτο και συνέχισα. Στο μυαλό μου δεν υπήρχε πισωγύρισμα
Σε λίγο έπιασα επαφή με την Χειμαδίτιδα
Κατέβηκα την απότομη κατωφέρεια και βρέθηκα δίπλα στη λίμνη. Ο πόνος στο πόδι ελάχιστος, αλλά τα πόδια είχαν βαρύνει. Ίσως απο την χτεσινή προπόνηση, ίσως απο το σοκ της επίθεσης, ίσως απο τις πληγές. Τελοσπάντων...
Μάλλον φωτογράφιζα αρκετά για να μην σκέφτομαι τον πόνο. Το κόλπο πάντως έπιανε. Στα αριστερά μου φαινόταν η ανηφόρα του Νυμφαίου. Πλησίαζα στους Ανάργυρους
Τίποτα ανοιχτό, οπότε συνέχισα. Η ταχύτητα είχε πεσει αλλά βρήκα λίγο άνεμο στην πλάτη και ανέβασα μωτ. Πέρασα μέσα απο Βαλτόνερα και συνέχισα για Πεδινό
Στο Πεδινό σταμάτησα για νερό και κόκα. Η γάμπα ήταν γεμάτη αίματα και αποφάσισα να καθαριστώ λίγο. Ένας αγρότης με ρώτησε τι έγινε και όταν του είπα την ιστορία μου είπε ότι έπρεπε να παω νοσοκομείο για αντιτετανικό ορό. Δεν το είχα σκεφτεί καθόλου.
Έβαλα κάτω το κεφάλι και συνέχισα. Μπροστά μου ήταν το βουνό μετά το Αμύνταιο. Με υπομονή το πέρασα, πέρασα και τα φανάρια της Βεύης και μετά ....άρχισε ο πόνος. Όσο χαλάρωνα πονούσα, όσο πάταγα δυνατά δεν πόναγα, αλλά το πόδι το ένοιωθα μουδιασμένο. Και το "λαμπάκι" του ρεζερβουάρ είχε ανάψει....
Ευτυχώς είχα τον άνεμο με το μέρος μου. Ακόμα 18 χλμ, σκέφτηκα και έπιασα τα drops. Έφαγα λίγο μπανάνα, ισοτονικό, νερό και το κεφάλι κάτω. Μετά το Αμμοχώρι είχα ακόμα 10 χλμ, αλλά το δεξί πόδι έχανε πλέον δύναμη` έκανα μισοπεταλιές.
Χωρίς να το κααλάβω σε λίγο έμπαινα Φλώρινα. Ο αυτόματος πιλότος δούλευε μια χαρά. Σταμάτησα για νερό και κόκα, αλλά ήπια μόνο νερό. Ένοιωθα αναγούλες και ζαλιζόμουν. Είχα περάσει τα όρια μου.
Με ορθοπέταλο ανέβηκα την ανηφόρα του νοσοκομείου πάρκαρα την κυρία μπροστά σε μια νεαρή νοσηλεύτρια που με κοίταγε παραξενεμένη. Μπήκα στα επείγοντα με ξάπλωσαν, η νοσοκόμα μου έκανε αντιτετανικό (χωρίς καν να το καταλάβω) και ο γιατρός άρχισε να καθαρίζει την πληγή. Μετά μου είπε ότι έπρεπε να βάλει καθετήρα μέσα στην πληγή, για να βγάλει το αίμα και ο πραγματικός πόνος ξεκίνησε!
Μερικά λεπτά μετά ήμουν έτοιμος, πήγα για γενική αίματος και περίμενα τα αποτελέσματα. Η κυρία με κοιτούσε παραξενεμένη
Τα αποτελέσματα έδειξαν φλεγμονή, ο γιατρός μου έγραψε αντιβίωση και μου είπε ότι ήμουν τυχερός. Ο πάνω κυνόδοντας είχε κάνει μια τρύπα 3 εκατοστά μέσα στο μυ και ο κάτω, κάτι λιγότερο. Ευτυχώς ο σκύλος απλά δοκίμασε, δάγκωσε και άφησε. Αν είχε κρατήσει το στόμα κλειστό... θαχαμε άλλα προβλήματα.
Ευχαρίστησα τον Κώστα και την Έλενα για την άριστη μεταχείριση μου και ετοιμάστηκα να γυρίσω σπίτι. Ευτυχώς, τέλος καλό όλα καλά. Απλά βρέθηκα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου