Ο Τρίτος Μεγάλος Γύρος (304 χλμ)

Ξεκινάω λοιπόν αγαπητά παιδιά την αφήγηση.....

Εγερτήριο στις 4:45. Το βράδυ απο την υπερένταση δεν μπορούσα να κοιμηθώ, με συνέπεια να μαζέψω μόνο 2 μιση ώρες ύπνο. Με ερωτηματικά για την αντοχή μου, άρχισα να πακετάρω και στις 06:15 ξεκινούσα. Ο καιρός ήταν βροχερός

Βγαίνοντας απο Φλώρινα, ξημέρωνε και τουλάχιστον δεν έβλεπα βροχοσύννεφα

Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, κατέβηκα το βουνό και πήρα το δρόμο για Αετό

Το Νυμφαίο στο βάθος ήταν κρυμμένο απο τα σύννεφα

Πέρασα Αετό και συνέχισα προς Σκλήθρο. Υγρασία και γύρω στους 12 βαθμούς

Το παρακάτω βίντεο, αφιερωμένο στον Μάκη

Έφτασα εύκολα Λέχοβο, αλλά το μεγάλο πρόβλημα ήταν το βάρος. Είχα πολλά τρόφιμα, πολλά υγρά και διάφορα ρούχα

Συνέχισα για Κλεισούρα. Η κοιλάδα του Βαρικού, κρυμμένη απο τα σύννεφα

Τα ίδια και χειρότερο στο δρόμο για Κλεισούρα

Κατέβηκα χωρίς δράματα το βουνό. Ο ήλιος ήταν αναποφάσιστος, μια μέσα μια έξω. Ισορρόπησα αρκετά τη μωτ και άρχισα να πλησιάζω το Δισπηλιό.

Μια όμορφη βίλα, μου τράβηξε την προσοχή. Αφιερωμένο στην Αλεξία μου

Σε λίγο φάνηκε η λίμνη της Καστοριάς

Μετά λίγα χιλιόμετρα, βγήκα στον κόμβο της Ν.Ο. Καστοριάς

Κατεβαίνοντας απο τον κόμβο, άρχισε ο αέρας...Όχι πολύ μάλλον στα 2 μποφώρ, αλλά ενοχλητικός. Στο μεταξύ ένοιωθα καλύτερα γιατί είχα ελαφρώσει κάπως απο το φορτίο.

Μετά απο 11 χλμ πέρασα Βογατσικό και σταμάτησα στο γνωστό μου στέκι

Ανάπαυση, καφεδάκι, καθάρισμα και λίπανση αλυσίδας, επικοινωνία με manager  και πάλι στο δρόμο

Ο αέρας σταθερά κόντρα αλλά ανεκτός. Πέρασα αρκετές γέφυρες οπως αυτή

Λίγο πριν βγω Εγνατία, πάω να ανεβάσω δίσκο και ακούω ένα μπανγκ!! "Όχι ρε φούστη μου", λέω πάλι... Κοιτώ και ευτυχώς, είχε μόνο βγει το συρματόσχοινο του ντεραγιέ απο τη βίδα.

"Άστο θα το φτιάξω όταν σταματήσω" λέω και συνεχίζω. Τελικά, βγαίνω Εγνατία

 Πλέον ο καιρός είχε αλλάξει. Απο 9 C πάνω στην Κλεισούρα, ίδρωνα τώρα στους 24 C

Με παίρνει Ο Χριστόφορος τηλέφωνο, μιλάμε και νιώθω καλύτερα ήδη. Ξεκινώ στον παλιό δρόμο και ο άνεμος ανεβάζει δύναμη... Πλεόν με δυσκολία κρατάω 21 χαω

Συνεχίζω για Βατερό απο τον παλιό δρόμο. Φτάνω και αρχίζω την επισκευή. Δυστυχώς χωρίς πένσα, απλά το έπιασα προσωρινά. Έπρεπε να το έχω, γιατί ακολουθούσαν κατωφέρειες μέχρι τη Λίμνη και θα έχανα σε ταχύτητα.

Μετά 20 επίπονα λεπτά ήταν έτοιμο. Στερεώνομαι στον τοίχο γιατί με τσακίζει η μέση. Σήκωνα πολύ βάρος απο το πρωί και η επισκευή ήρθε κι έδεσε. Ο δεξιός αστράγαλος κάπως με έπιανε τα τελευταία 20 χλμ. Χτυπάω ένα depon και αρχίζω να νοιώθω καλύτερα (σωστός ο Μαρίνος )

Όταν ακόμα έφτιαχνα το ποδήλατο με πέρασε ένας βουνίσιος , με μπαντάνα και άνεση. Ξεκινώ με το ποδήλατο, μπροστά ανηφόρα και απο μακριά βλέπω τον βουνίσιο. "Αποκλείεται, άλλος θαναι σκέφτομαι"

Ανεβαίνω με 34χ25 αλλά με σταθερό ρυθμό, τον πλησιάζω χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, τον φτάνω, και τον βλέπω κι αυτόν να στροφάρει με το μεγαλύτερο γρανάζι (32?). Εγώ φορτωμένος σα γαιδούρι, αυτός με ένα παγούρι. Κάτι μου κάνει η διαφορά αυτή και προσπερνώντας του φωνάζω "Βάρυνε λίγο". Η απάντηση ήταν "Μ αρέσει να βολτάρω χαλαρά"

Κουνάω το κεφάλι και απομακρύνομαι γελώντας

Βλέπω απο μακρυά τα χωριά που θα επισκεφθώ

Μπαίνω Λευκόβρυση. Όμορφο χωριό

Σε λιγο πιάνουν οι κατηφόρες και πατάω γερά. Μετά την Αιανή, βλέπω πλέον τη Λίμνη

Σε λίγο έφτασα και στην προσπάθεια να την διασχίσω παρλίγο να έτρωγα τούμπα. Τελικά τη γλίτωσα εκεί, αλλά η τούμπα θα ερχόταν αργότερα....

Εδώ ο κύριος υπαίτιος...

Περνάω το Ρύμνιο και αρχίζει η πιο δύσκολη ανάβαση της μέρας

Χτυπάω τζελάκι και ξεχύνομαι! (που λέει ο λόγος...) Έχω ξεχάσει να βγάλω τα καλύμματα και να ξαναπάρω νερό. Στη μέση της ανάβασης κλατάρω, σταματώ βγάζω ό,τι μπορώ και πίνω τις τελευταίες γουλιές νερού. Απο πάνω φαίνεται η γρουσούζικη γέφυρα

Μετά απο λίγο, ο αγαπημένος μου αέρας ξαναπιάνει και με αναγκάζει να σταματήσω για λίγο και πάλι. Τελικά, βγάζω την ανάβαση και βρίσκω μια στάση να ξειδρώσω λίγο, πριν κατέβω το βουνό για Σέρβια

Αρχίζω την κατάβαση και .... μπάνγκ! Πάλι το συρματόσχοινο γμτ.  Ευτυχώς έχω μπόλικη κατηφόρα. "Θα το φτιάξω Σέρβια" λέω και συνεχίζω

Φτάνω Σέρβια, μπαίνω σε ένα βενζινάδικο και ζητάω μια πένσα. 5 λεπτά μετά είμαι έτοιμος και πιο ήρεμος. "Τι άλλο θα γίνει σήμερις..." αναρωτιέμαι

Παίρνω μισό λίτρο κόκα, ένα Jumbo size αλμυρά πατατάκια και την πέφτω σε ένα παγκάκι. Μιλάμε, ούτε βεδουίνος στην έρημο που του ψόφησε η καμήλα, και βρήκε νερό, δε θα ένοιωθε τέτοια ευχαρίστηση

Απο χρόνο είμαι καλά. Έχω κάνει 200 χλμ σε 9 ώρες σέλα και 12 ώρες συνολικά. Ξεκουράζομαι και ξεκινώ. Το έξτρα αλάτι έχει κάνει τη δουλειά του.

Φτάνω στη δεύτερη γέφυρα. Ο αέρας με πλευροκοπεί

Αρχίζω να ανεβαίνω προς Βαθύλακκο. Η μηχανή τραβάει καλά. Περνάω και συνεχίζω τη δεύτερη ανηφόρα προς Πετρανά. Ζορίζομαι αλλά ανεβαίνω Οκ. Γυρνάω και βλέπω πίσω μου τη Λίμνη

Περνάω έξω απο Κοζάνη και νυχτώνει. Βλέπω τα σύννεφα και νοιώθω τις πρώτες σταγόνες. Το ζυγίζω και λέω να μην σταματήσω ακόμα για να βάλω το αδιάβροχο. Ανεβαίνω την τρίτη και τελευταία ανηφόρα και μετά ο δρόμος ανοιχτός

Φτάνω πάνω στην Εγνατία. Απο εκεί έχω κατηφόρα για Πτολεμαίδα. "Ωραία, θα κερδίσω χρόνο" σκέφτομαι

Με παίρνει τηλέφωνο ο Χριστόφορος, όλα καλά του λέω, εδώ βρέχει καρέκλες μου λέει. Δεν προλαβαίνω να ξεκινήσω και με πιάνει το μπουρίνι. Αχ ανιψιέ του Μητσοτάκη

Το βαρύ αδιάβροχο που με παίδευε όλη μέρα, αποδεικνύεται πολύ χρήσιμο. Τα πόδια μόνο μουσκέουν αλλά το υπόλοιπο σώμα στεγνό. Όμως με τις νερολακούβες, δεν μπορώ να πηγαίνω πάνω απο 25

Έχω μπει στον παλιό δρόμο για Πτολεμαίδα. Ελάχιστα αυτοκίνητα αλλά καθόλου φώτα. Βλέπω τις τεράστιες νερολακούβες τελευταία στιγμή, μερικές αποφεύγω μερικές δε προλαβαίνω και περνάω απο μέσα. Η σκέψη ότι μπορεί να υπάρχει κανά φάγωμα του δρόμου με κάνει να αγχώνομαι

Πλησιάζω κάποιες παρατημένες γραμμές. Τις βλέπω, φρενάρω σαν σε στεγνό, αλλά τελευταία στιγμή (πάλι ) βλέπω ότι είναι γεμάτες νερό. Δεν έχω άλλο χώρο για φρένα, η ρόδα περνάει μέσα, όλα καλά λέω, και λίγο πριν βγει, το λάστιχο φεύγει αριστερά και μπάνγκ! σκάω σαν Αργείτικο καρπούζι στην άσφαλτο

Σηκώνομαι βογγώντας, ο πόνος οξύς στο δεξί γόνατο και αγκώνα και λιγότερο στον ώμο. Η πρώτη σκέψη μην έπαθε κάτι το ποδήλατο. Τσεκάρω και όλα ΟΚ. Η δεύτερη σκέψη αν έσκισα κανά ρούχο. Τσεκάρω και όλα ΟΚ.

Ξεκινώ μουδιασμένα, σκεφτόμενος τι θα γινόταν αν ερχόταν αμάξι πίσω μου. "Τα πάντα όλα σήμερα" σκέφτομαι. Το μόνο καλό, η βροχή έχει σταματήσει.

Σε κάποια φάση κοιτάω το κοντέρ και δεν βλέπω ένδειξη ταχύτητας. Σταματάω στο τούνελ πριν τη ΔΕΗ, αλλάζω θέση στον αισθητήρα, στο μαγνητάκι, τίποτα.... Βλαστημάω και φωνάζω. Η Αλεξία με παίρνει και μου λένε ότι με περιμένουν Πτολεμαίδα.

Τελικά αλλάζω μπαταρία (ευτυχώς είχα πάρει χτες) και το πραμα δουλεύει! Φωνάζω θριαμβευτικά, ανεβαίνω πάνω και αρχίζω να πατάω σα τρελλός.

Φτάνω πλατεία και τους περιμένω. Σε λίγο καταφθάνει το ιππικό

Η manager μου δίνει το δεύτερο depon της μέρας, τζελάκια και... ενθουσιασμό. Το σώμα πονάει αλλά η αδρεναλίνη από το χτύπημα με έχει ξυπνήσει. Ως δια μαγείας τα 250 χλμ έχουν εξαφανιστεί. Παίρνει ότι με βαραίνει, ετοιμάζομαι και αναχωρώ

Μια πυγολαμπίδα στο σκοτάδι...

Έχοντας πεισμώσει για το χαζό λάθος και φορτώσει ενέργεια πατάω γερά. Κάνω μια καλή διαφορά και έχω περάσει το Φιλώτα όταν τελικά με πιάνουν

Όλη η διαδρομή βγαίνει πολύ γρήγορα. Δεν έχω καταλάβει αν έχω ευνοικό άνεμο ή δεν έχω άνεμο και απλά πατάω γερά. Συνεχίζω και φτάνω στο βουνό μετά το Αμύνταιο.

Το σώμα έχει προφανώς ξεχάσει ότι έχει ήδη κάνει 270 χλμ

Ανεβαίνω το βουνό και συναντώ ένα εκπρόσωπο της τοπικής πανίδας

Οι οδηγοί κάνουν τα δικά τους

Μπήκα στην τελική ευθεία για Φλώρινα. Η κούραση απλά δεν υπήρχε, η ψυχολογία στα ύψη

Φτάνοντας έξω απο το Αμμοχώρι, συναντώ απρόσμενα τον Αθανάσιο Πλεύρη ...

Ο αυτοκινητόδρομος τελειώνει, η Φλώρινα είναι πολύ κοντά

Έφτασα σπίτι στις 1, ύστερα απο σχεδόν 19 ώρες. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, το μυαλό μου περιπλανιόταν ακόμα κάπου εκεί έξω.

Τα νούμερα, όπως τα είχα υπολογίσει, απλά έπεσα λίγο έξω λίγο των προβλημάτων. Ό,τι έχασα εκεί όμως το κάλυψα με το ρυθμό που είχα στα τελευταία 50 χλμ.

Τελικά όπως έγραψαν τα παιδιά, αυτό που κάνουμε δεν είναι ποδηλασία αλλά εκπαίδευση του μυαλού και αποδίδει καταπληκτικά, αρκεί να το πιστεύεις !

Μια αποκλειστική φωτό του επίτιμου οδηγού της ομάδας Αθανασίου Πλεύρη (ευρέως γνωστού ως Γεράσιμος ), ανιψιός της manager. Αυτές οι οικογενειακές διαπλοκές τσ τσ..

Και φυσικά τα δεδομένα του Γερμανού, που μου έκλεψε 3 χλμ και έγραψε πάλι τρελές max speed ( η κανονική τιμή είναι 66 χαω)

Καθαρή ώρα στη σέλα ήταν 13 ώρες και 45 λεπτά, άκρως ικανοποιητική αν σκεφτεί κανείς ότι για σχεδόν 60 χλμ είχα κόντρα ή πλάγιο άνεμο.

Ήθελα να ευχαριστήσω την Αλεξία μου που ακόμα και αν δεν συμφωνεί πάντα, με στηρίζει χωρίς δεύτερη σκέψη σε ό,τι παλαβομάρα και αν σκεφτώ. Όντως εκτελεί χρέη μάνατζερ, και ας μην το ξέρει

Επίσης, ήθελα να σας ευχαριστήσω που με τις ευχές σας, της κρατάγατε παρέα γιατί υπέφερε (ψυχολογικά) περισσότερο απο εμένα.

Γεράσιμε, ευχαριστώ για το χρόνο σου (και το χιούμορ σου)

Ελπίζω να σας μετέφερα επαρκώς τις συγκινήσεις ολόκληρης της μέρας.
Για μένα ήταν ένα προσωπικό στοίχημα και είμαι ευτυχισμένος για αυτήν την εμπειρία, που δεν νομίζω κάτι να μπορεί να την ξεπεράσει