Σπύρος Καρατζούλης: Ο Τέταρτος Μεγάλος Γύρος

Βίτσι Άγιος Αντώνιος Βίγλα

Η δεύτερη προπόνηση άργησε να ξεκινήσει, γιατί το πρωί έτρεχα σε εφορίες και τράπεζες. Μαζεύτηκα, ετοιμάστηκα και βουρ για τα βουνά

Σήμερα θα έκανα παραπάνω υψομετρικά, που λογικά έπρεπε να βγουν αν όχι καλύτερα, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό ευκολίας. Το σύστημα αυτό, μια προπόνηση- μια διαλλειματικά δύναμης- μια προπόνηση θα συνεχιστεί για 3 βδομάδες και μετά αν ο manager συμφωνεί με τα data, θα ξεκινήσω το Γύρο

Έφυγα βιαστικά και ξέχασα να πάρω το αδιάβροχο, αν και ο ήλιος έκαιγε. Σε λίγο αποχαιρέτησα την πόλη

και βρέθηκα ανάμεσα στην φύση

Ο δρόμος με προκαλούσε αλλά το βατόμετρο είχε κόφτη. Πέρασα τα πρώτα χωριά και άρχισα την ανάβαση. Αριστερά ο δρόμος πηγαίνει προς Νυμφαίο, αλλά αυτή θα είναι μια άλλη προπόνηση...

Πέρασα τη Δροσοπηγή, το τελευταίο χωριό (ονομαστό για τις ωραίες πίτες) και από εκεί ξεκίνησε ο πόνος

Ψυχολογικά ήμουν προετοιμασμένος και έδινα περισσότερο σημασία στο τοπίο και στην γαλήνη που σου πρόσφερε. Άλλωστε η διαδρομή σε παρέσυρε

Εκεί ανακάλυψα ακόμα ένα περιορισμό του 34Χ25. Είχα θέσει όριο τα 180 W, ώστε να έχω αρκετές δυνάμεις το απόγευμα στη Βίγλα. Όταν η κλίση έφτανε μέχρι 7 -8% μπορούσα να παίξω με το στροφάρισμα, ώστε να κρατώ δυνάμεις. Όταν έφευγε πάνω απο 10%, τότε αν έκοβα κάτω απο τις 40 στροφές, απλά θα έπεφτα

Πρόβλημα με τη διαχείρηση δυναμέων με λίγα λόγια.

Η πρασινάδα και η δροσιά, σύντομα πήραν το μυαλό μου απο νούμερα. Συνάντησα μόνο 2 αυτοκίνητα σε όλη την ανάβαση (12 χλμ) και πραγματικά το ευχαριστήθηκα

Ανεβαίνοντας μερικές φουρκέτες, έπιασα τη μεγάλη ευθεία. Αυτή η θέα πάντα με διεγείρει... φυσιολατρικά

Ο ήχος του κελαριστού νερού ακουγόταν ανάμεσα απο αναρίθμητα τιτιβίσματα

Σε λίγο έφτασα στη πηγή της Αεροπορίας, όπως λέγεται. Είναι φτιαγμένη απο τη μονάδα που υπηρετεί στο Βίτσι. Εδώ έκανα μια στάση, έφαγα και ήπια νερό Βιτσίου, κατευθείαν απο την πηγή. Αυτό κι αν είναι προνόμιο, σκέφτηκα...

Ξεκίνησα και μετά απο 20 λεπτά περίπου, έφτασα κορυφή. Η θέα πανοραμική, μέχρι τη Φλώρινα. Για λόγους ευνόητους, αποφάσισα ότι δεν χρειάζεται να τραβήξω το βουνό

Η κατηφόρα με έκανε να σκεφτώ ότι χρειάζομαι τελίκά μανίκια. Αυτή τη βδομάδα θα γίνει κι αυτό. Δεν μπορούσα να αναπτύξω μεγάλη ταχύτητα γιατί ο δρόμος ήταν στενός και γεμάτος χαλίκια.

Σε λίγο φάνηκε το πρώτο χωριό, η Οξυά

Προσπέρασα και συνέχισα για Βυσσινιά. Εκεί εγκατέλειψα το δρόμο για Καστοριά και συνέχισα για Αγ. Αντώνιο, στην ουσία στους πρόποδες του Βιτσίου, στην δυτική του πλευρά.

Ο ουρανός άρχισε να μαζεύει βροχοσύννεφα και εγώ σκέφτηκα το αδιάβροχο που είχα ξεχάσει

Άρχισα να ανηφορίζω για Αγ. Αντώνιο. Σε λίγο ο δρόμος πήρε αυτή τη μορφή, κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Χοντρό χαλίκι χωρίς άσφαλτο

Μιλάμε κανονικό pave! Ρε, σε μονοήμερη κλασσική τρέχω και δεν το ξέρω, σκέφτηκα. Σε μια φάση φοβήθηκα μήπως με πέρναγε ο Κανσελάρα, αλλά μετά θυμηκα ότι κάνει προετοιμασία και συνέχισα απτόητος. Πολύ δύσκολο να κρατήσεις ρυθμό

Ανεβαίνοντας το βουνό, η λίμνη της Καστορίας φαινόταν στο βάθος. Ήταν φανερό ότι έβρεχε, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω προς τα που θα πήγαινε η βροχή

Έπιασα κορυφή στα 1100 μ και κατηφόρισα προς το μικρό χωριουδάκι

Απο εκεί και πέρα είχα 14 χλμ κατηφόρας να εκμεταλλευτώ, αλλά τα πόδια περιέργως δεν έδιναν. Εικόνες κατάρρευσης και αργού πεταλαρίσματος πάνω στο Βίτσι, μου ήρθαν στο μυαλό αλλά τις αγνόησα

Βγαίνοντας τελικά στο δρόμο Καστορίας Φλώρινας, με έπιασε η βροχή. Ο δρόμος, απο την υπερβολική ζέστη της ημέρας, έβγαζε ατμούς

Το ποτάμι με ακολουθούσε

Σε λίγο η βροχή δυνάμωσε και θυμήθηκα ότι έφτανα στο μπλόκο της Κρυσταλλοπηγής. Εκεί υπάρχει ένα στέγαστρο. Έφτασα εκεί και κάθισα, κοιτάζοντας την βροχή

Σε λίγο το τζίπ με τους συνοριοφύλακες έφτασε και τότε άρχισαν οι ερωτήσεις
"Από Φλώρινα ήρθες;"
"Όχι, απο Βίτσι"
"Και έκανες όλοοο αυτό τον κύκλο; Ρε Μήτσο, για άκου, αυτή είναι γυμναστική" Ο Μήτσος ήταν ο πιο... εύσωμος απο τους τρεις! Όταν μάλιστα ο ένας σήκωσε το ποδήλατο, τρελλάθηκε
"Ρε, δεν έχω σηκώσει πιο ελαφρύ ποδήλατο στη ζωή μου. Μήτσο, έλα ρε να το σηκώσεις!" Περιττό να πω, ότι ο Μήτσος δεν έδινε καμμία σημασία...

Τελικά, η βροχή σταμάτησε, τους αποχαιρέτησα γελώντας και συνέχισα

Η χαρά κράτησε λίγο. Η βροχή ξαναγύρισε και μάλιστα δυνατή. Είχα μόνο το αντιανεμικό να φορέσω και σε μια κίνηση απελπισίας, έβγαλα το αδιάβροχο απο το τσαντάκι και το φόρεσα στο κεφάλι

Τα πόδια τα ένιωθα σχετικά καλά, αλλά δοκιμάζοντας να πατήσω φαινόταν ότι δεν είχα περιθώρια. Έφτασα στην πηγή, ανεφοδιάστηκα, ρούφηξα το θαυματουργό τζελάκι και ξεχύθηκα (ποιητική αδεία..) στην ανηφόρα

Όταν άρχισε το 8%, κατέβασα και άρχισα το πάτα τράβα στο τιμόνι. Περιέργως τα πόδια έβγαζαν δύναμη και όσο ανέβαινα είχα ένα καλό, σταθερό ρυθμό. 'Οταν η ανηφόρα γλύκανε, χτύπησα τον εαυτό μου στην πλάτη, για την σωστή διαχείριση δυνάμεων και την φόρμα μου, που επανερχόταν

Χωρίς να το καταλάβω έφτασα Πισοδέρι, αλλά η μέση μου με το πάτα τράβα με είχε πεθάνει. Ακόμα 200 μ., μέχρι κορυφή σκέφτηκα και πλέον πήγαινα με ατμούς

Το χιονοδρομικό ήταν λουσμένο στο φως