Ο Τέταρτος Μεγάλος Γύρος - Προπόνηση Ι

Αυτή τη φορά θα ξεκινήσω ανορθόδοξα. Δεν θα βάλω τα στοιχεία του Γύρου αλλά θα ξεκινήσω κατευθειαν με την πρώτη προπόνηση, έτσι για να έχει πιο ενδιαφέρον

Το μόνο που θα σας πω προς το παρόν, είναι ότι αυτός ο Γύρος θα έχει ρεκόρ υψομετρικών, οπότε οι προπονήσεις θα κινηθούν προς αυτή τη διεύθυνση

Σήμερα, ύστερα απο παροπλισμό 3 εβδομάδων, εκτός απο μικρές προπονήσεις, αποφάσισα να ανέβω την Βίγλα και απο τις δύο μεριές της. Αν και δεν ένοιωθα 100% καλά, ξεκίνησα

Ο καιρός ήταν καλός, με θερμοκρασίες λίγο πιο πάνω απο 20 C.

Αποφάσισα να ανέβω συντηρητικά, γιατί δεν ένοιωθα ακριβώς ..αέρινα τα πόδια μου. Σε λίγο προσπέρασα τον οικισμό έξω απο την Φλώρινα και συνέχισα να ανηφορίζω

Μετά τα 1000 μέτρα, η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει λίγο και η υγρασία έκανε την εμφάνιση της. Καταραμένα μανίκια, σκέφτηκα και συνέχισα

Όσο ανέβαινα τα σύννεφα μαζεύονταν

Το κιόσκι μου υπενθύμισε ότι είχα ήδη ανέβει τα 2/3 του βουνού. Ο εγκέφαλος έστελνε σήματα να σταματήσω στην κορυφή και να γυρίσω πίσω, αλλά τα αγνοούσα... κακώς

Μετά από σχεδόν μισή ώρα πάτησα την κορυφή. Το τοπίο ήταν ερημικό` ακόμα και ο φίλος μου ο σκύλος έλειπε

Φόρεσα το τζέρσευ πάνω απο το αντιανεμικό για να στεγνώσει και άρχισα να κατηφορίζω προς Πισοδέρι. Σε λίγο έφτασα και έκανα μια μικρή στάση στο γνωστό μέρος. Ο καταράκτης ήταν κάτι το διαφορετικό

Άρχισα την κατάβαση. Σε μια μονοκόμματη κατηφόρα έπιασα 80+ αλλά το τσαντάκι μπροστά, πρόσθετε έξτρα ευστάθεια. Το ευχαριστήθηκα δεόντως

Πέρασα την διασταύρωση για Πρέσπες και συνέχισα στο δρόμο για Καστοριά. Αν και τα πόδια ήταν βαριά, και ο καιρός μουντός, με αποζημίωναν τα τοπία και οι μυρωδιές απο τους αγρούς

Χωρίς πολύ προσπάθεια έφτασα στο τέλος της διαδρομής και έκανα αναστροφή. Αποφάσισα ότι θα έκανα μια άλλη μέρα τουρισμό στην γείτονα χώρα

Η επιστροφή ξεκίνησε χαλαρά...

Ο αέρας βοηθούσε αρκετά, αλλά με τις πρώτες ανηφόρες τα προβλήματα άρχισαν να σκάνε παρέα!

Πόνοι στον αυχένα, στα πόδια, στο.. διαφορικό. Με λίγα λόγια, μόνο τα αυτιά δεν με πονούσαν... Που να αρχίσει και το δύσκολο κομμάτι, σκέφτηκα....

Όταν το δύσκολο ήρθε ( 2 χλμ στα 6% με μέγιστη 13%), άρχισε το πραγματικό μαρτύριο. Έβλεπα τις κάμπιες που διέσχιζαν το δρόμο και με προσπερνούσαν

Το τεπόζιτο είχε αδειάσει και πήγαινα με ατμούς. Με αυταπάρνηση ανέβηκα και μετά το υπόλοιπο ήταν βατό. Πρίν το καταλάβω, το Πισοδέρι φάνηκε στο βάθος. Ακόμα 2 μιση χιλιόμετρα και τελειώνω, σκέφτηκα...

Ευτυχώς δεν είχε κίνηση, και απολάμβανα τους ήχους του δάσους. Τα τελευταία 200 μέτρα πριν το χιονοδρομικό ήταν ατελείωτα. Έπρεπε να είχα διαλέξει μια πιο ήπια διαδρομή αλλά τι να κάνεις....

Η γνωστή άπλα, που το χειμώνα ήταν γεμάτη απο χιόνια και αυτοκίνητα ήταν έρημη

Και μετά ήρθε η κατηφόρα ! Άρχισα το πάτημα, όταν ίσιωνε και πήρα το αίμα μου πίσω. Φτάνοντας σπίτι, κάθισα στη πολυθρόνα όπως ήμουν και μετά κανά τέταρτο άρχισα να δίνω σημεία ζωής

Ήταν μια ένδειξη του πόνου, που κρύβει αυτός ο Γύρος...