Giro di Olympo

Σάββατο απόγευμα, ύστερα απο καταρρακτώδη βροχή στο δρόμο, φτάνουμε με την Αλεξία στο όμορφο Λιτόχωρο. Ο Γιάννης με την Ολυμπία μας υποδέχονται στην Γρίτσα, το σπίτι δίπλα στην παραλία, πνιγμένο στο πράσινο.

Αμέσως η χημεία με τον Γιάννη δένει (δικός μας παιδί ) και συγκαλούμε ένα μικρό meeting, στο σπίτι του Γιάννη με σερβιρισμένοι μακαρόνια ολικής άλεσης. Οι κουβέντες πολλές, ο σχεδιασμός αλλά και η αδημονία για την επόμενη μέρα. Ο David δεν έχει κάνει καμία ανάβαση στη ζωή του  και εγώ αγχώνομαι περισσότερο για αυτόν. O David δε φαίνεται να μασάει...

Ο Χρήστος (ses) θα έρθει αλλά δεν είναι σίγουρο αν θα ολοκληρώσει τη διαδρομή. Η παρέα διαλύεται νωρίς, για να μαζέψουμε ύπνο.

Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 05:00. D Day, όχι στις ακτές της Νορμανδίας, αλλά στους πρόποδες του Ολύμπου. Τρώω το ψωμάκι με το μέλι, ετοιμάζομαι και κατεβαίνω. Ο ήλιος μου κλείνει το μάτι

Τα παιδιά ετοιμάζονται

Σε λίγο βγαίνουμε στο δρόμο, η ώρα υπέροχη, το τοπίο μαγευτικό

Ο 'Ολυμπος μας κλείνει το μάτι

Τα παιδιά είναι ευδιάθετα, Χρήστος αριστερά, David δεξιά

Ο Captain America κάνει το απαραίτητο σπηκάζ στο ό,τι βλέπουμε

Το γκρουπ κάνει το απαραίτητο ζέσταμα για αυτό που θα επακολουθήσει. Σε λίγο η φλαταδούρα τελείωνει. Το Κάστρο του Πλαταμώνα φαίνεται στο βάθος. Από εκεί θα ξεκολλήσουμε απο το επίπεδο της θάλασσας, προς τα πάνω..

Ο ήλιος μας χτυπάει κατακούτελα, τα καλαμπούρια τελειώνουν, η ανάβαση αρχίζει

"Πόσο απότομο ναναι αυτό το κομμάτι" σκεφτόμουν χτες βράδυ. Όταν όλοι έχουμε κατεβάσει το 25αρι και πατάμε βαριά, καταλαβαίνω που μπλέξαμε

Τα νούμερα λένε 5 χλμ στο 8.6% με το καλημέρα  Καλύτερα όμως γιατί το χειρότερο τελείωνει νωρίς... αμ δε

Μετά απο λίγο το κολαστήριο τελειώνει και φαίνεται ο Παλαιός Παντελεήμονας

Η θέα απο την ανατολική πλευρά του Ολύμπου, απλά μαγευτική

Συνεχίζουμε την ανάβαση, που τώρα βρίσκεται σε ανεκτά επίπεδα και χωνόμαστε στο δάσος απο τις καστανιές

Απο μακριά βλέπουμε την Άνω Σκοτίνα

ενώ ο Γιάννης, σε πολλά κέφια, μας εξηγεί...

Ανεβαίνουμε μέσα στο δάσος, ώσπου φτάνει η ώρα της τροφοδοσίας

Σχεδόν πριν τελειώσει η ανάβαση, σταματάμε για υδροδοσία, πριν την Καλλιπεύκη

Συνεχίζουμε και η αποξηραμένη λίμνη φαντάζει στο βάθος

Η ανηφόρα τελείωνει σε 1 χλμ. Κατηφόρα και δροσιά μέχρι την Καρυά, το επόμενο χωριό

Οι κορυφές του Ολύμπου φαίνονται στο βάθος

Μετά από λίγο ξεκινάει η 2η ανάβασης της μέρας, λίγο πριν την Συκαμινιά

5 χλμ στο 6.4%. Ζόρικη και αυτή αλλά ανεβαίνουμε καλά. Φτάνουμε Κρυόβρυση και μετά αρχίζουμε την κάθοδο. Το τοπίο αυστηρά αλπικό!

Αρχίζει τρελλή κατάβαση με 70+ χαω. O David μπροστά, πατάω και τον περνάω, με φτάνει ο Χρήστος, ξαναπατάμε ενώ ο Γιάννης μας αφήνει να παίζουμε, κατεβαίνοντας χωρίς άγχος. Που είναι ο Νίμπαλης ΟΕΟ?

Η κατηφόρα τελείωνει και μαζευόμαστε πάλι

Μπαίνουμε στο κεντρικό δρόμο και αρχίζουν τα παιχνίδια

Μπαίνουμε Καλλιθέα

Το τοπίο... ποιμενικό

Στο δρόμο για τα Καλύβια, ξεκινάει η πιο εύκολη ανάβαση, 4 χλμ στο 5.5%

Μπερδευόμαστε στην πλατεία, αλλά βρίσκουμε το δρόμο. Η ανηφόρα αρχίζει και ο Χρήστος κοιτάει ένα δρόμο όλο φουρκέτες μέχρι κορυφή . "Αυτό θα ανέβουμε;" ρωτάει τρελλαμένος. Ο Γιάννης του γνέφει καταφατικά.

Τελικά, πλησιάζοντας, βλέπουμε ότι ο δρόμος ήταν χωματόδρομος και σκάμε στα γέλια
Περνάμε και το Πύθειο, που ανεφοδιαζόμαστε με στυλ. Σταματάμε σε ένα σπίτι και μας σερβίρουν νερό απο την κουζίνα!

Αναχωρούμε χαρούμενοι και ετοιμαζόμαστε για την 4η και πιο δύσκολη ανάβαση στον Κοκκινοπηλό

6 χλμ στο 6.7%, μέγιστη 14%. Δύσκολη ανάβαση, εύκολη στην αρχή με τα πρώτα 4 χλμ μόλις... στο 6.2%, μικρή κατηφόρα και τα τελευταία 2 χλμ στο 7.5%. Προσπαθώ να κρατήσω δυνάμεις, αλλά στο τέλος απλά ανεβαίνω όπως μπορώ. Ο καθένας ανεβαίνει με ό,τι έχει

 Φτάνουμε τελικά στην πέτρινη πλατεία, με τον πλάτανο

Ξεκουραζόμαστε, πίνουμε το καφεδάκι μας, δεν παραγγέλνουμε την ποικιλία κρεατικών (προς απογοήτευση του ταβερνιάρη ) και κατηφορίζουμε. Εγώ κάνω τη βλακεία να πιώ μαζί και μια γκαζόζα. Θα το πληρώσω αργότερα...

Η θέα μας αποζημιώνει για την κουραστική ανάβαση

Τα παιδιά έχουν φύγει μπροστά και κατεβαίνουν μαζί

Ο Γιάννης βγάζει εμένα από ψηλά, κι εγώ τον περιμένω για το δικό του πέρασμα

Νοιώθουμε καλά, το δυσκολότερο κομμάτι είναι πίσω μας και χαζεύουμε τις παπαρούνες

Μπροστά είναι η τελευταία ανάβαση, στον κεντρικό άξονα πλέον Ελασσόνας - Κατερίνης

Όλοι νομίσαμε ότι ήταν σχετικά εύκολη ανάβαση, αλλά δεν απείχε τελικά πολύ από τον Κοκκινοπηλό, ίσως πιο σύντομη --> 4 χλμ στο 6.4% Στην κορυφή σπριντάρουμε με τον Χρήστο και παίρνω την φανέλα (Τελικά έπρεπε να είχα κρατήσει δυνάμεις για αργότερα, αλλά.... )

Πλέον οι αναβάσεις τελειώνουν κι εμείς χαζεύουμε τη φύση

Φτάνουμε Άγιο Δημήτριο

 ...και ξαναβουτάμε στη φύση

Πλέον η κοιλιά έχει γίνει κόμπος, πιθανότατα απο την απίθανη μίξη ελληνικού καφέ με γκαζόζα. Ο Γιάννης προτείνει στάση για χαλβά κι εγώ αναρωτιέμαι αν θα μου κάνει καλό

 Ξηλωνόμαστε για να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο

Όλοι τρώμε και όντως νοιώθω καλύτερα. Η κατηφόρα συνεχίζει και αρχίζουμε να βαριόμαστε λιγάκι. Οπότε μπαίνει η ιδέα για μια τελευταία ανάβαση

Το χωριό λέγεται Λόφος, "Πόσο δύσκολο ναναι..." αναρωτιέμαι. Είναι μόνο 2 χλμ αλλά η μέση κλίση στο 6,7%. Ανεβαίνω καλά, αλλά στο χιλιόμετρο το μοτέρ δεν δίνει άλλο και μένω. Λίγο πριν το χωριό ξαναμπαίνω στο γκρουπ.

Σε λίγο, αρχίζει η κατηφόρα για Βροντού

Είναι πλέον φανερό απο την κλίση ότι πλησιάζουμε στη θάλασσα

Κοιτάω το βουνό και του λέω πλέον κατάμουτρα "Σε πατήσαμε!"

Ο πόνος στην κοιλιά επανέρχεται και μπαίνοντας στο χωριό, αράζουμε ομαδικώς

Ξεκινάμε μετά από λίγο και όταν στο βάθος αντικρύζουμε τη θάλασσα, νοιώθω ανάμεικτα συναισθήματα. Ανακούφιση γιατί ο Γύρος βγήκε και βγήκε καλά, λύπη γιατί η βόλτα μας τελείωσε

Στο κομμάτι της ευθείας για παραλία, έχει αέρα και εναλλασόμαστε στην κορυφή.

Όταν φτάνουμε παραλία, η εκδρομή μας έχει τελειώσει.

Μετά το ομαδικό καφεδάκι, δίνουμε ραντεβού για τον επόμενο Γύρο στα μέρη μου