Γύρος Καιμάκτσαλαν

Στις 3 Ιουλίου, μια μέρα πριν την εθνική επέτειο των Αμερικάνων, είπαμε με την παρέα να κάνουμε τη δική μας γιορτή, ανεβαίνοντας το Καιμάκ.

Το εγερτήριο στις 05:00 ήταν γλυκό. Κοίταξα έξω απο το μπαλκόνι. Μόλις ξημέρωνε

Ο Captain America, ο οποίος λαγοκοιμόταν, ετοιμάστηκε, έτοιμος να εκτελέσει το καθήκον του προς το Βουνό. Τα ποδήλατα παρατάχτηκαν, οι προμήθειες πακεταρίστηκαν

Ο Captain America περίμενε για να ξεχυθούμε στους δρόμους

Άλλος ένας Γύρος λοιπόν ξεκινούσε. Η θερμοκρασία στους 15 βαθμούς δεν μας πείραζε` η κουβέντα άλλωστε βοηθούσε.

Μετά απο 3 τέταρτα, αφήσαμε τον "πολιτισμό", στρίβοντας για Βεύη. Η περιπέτεια ξεκινούσε

Ο ήλιος άρχισε να μας ζεσταίνει. Το βουνό έμοιαζε να έχει πινελιές πράσινου

Μετά από μια μικρή ανάβαση 300 μ., φτάσαμε Κέλλη στα 960μ.

Απο εκεί ξεκινούσε η κατάβαση. Η κλασσική φωτογραφία της Λίμνης των Πετρών ήταν απαραίτητη

Η ηρεμία του τοπίου ήταν σαγηνευτική. Ένας πελαργός μας προκάλεσε να παραβγούμε μαζί του. Του εξηγήσαμε ότι έπρεπε να κρατήσουμε δυνάμεις για το Βουνό και μας επέτρεψε απλά να τον φωτογραφίσουμε

Κατεβήκαμε ακόμα περισσότερο, ώσπου αντικρύσαμε την Βεγορίτιδα στο βάθος

Ένα τηλέφωνο σήμανε συναγερμό. Τα παιδιά είχαν φτάσει στο προγραμματισμένο ραντεβού. Αφήσαμε στην άκρη τον τουριστικό ρυθμό και πατήσαμε λίγο

Συναντηθήκαμε με τον Λευτέρη και τον Γρηγόρη από Έδεσσα. Μετά απο τις απαραίτητες χειραψίες, η ομάδα ξεκίνησε για την άλωση του Βουνού. Γάμπες για ζέσταμα

Μετά τα πρώτα 2.5 χλμ στο 5%, η ομάδα ζεστάθηκε αρκετά. Ξεκινούσε το κολαστήριο...

  

Μετά αναρίθμητα 12αρια, άφθονα 14ρια, έξη 16αρια και μόνο δύο 18αρια, το κολαστήριο έλαβε τέλος.

Προφανώς, για να προστατευτούν οι ανήλικοι, απαγορεύεται τέτοιο είδος φωτογραφικού υλικού. Η μόνη πληροφορία που αποκαλύπτω ήταν ότι για τα 4.5 χλμ το κλισιόμετρο έγραψε 11.1% μέση.

Ο Άγιος Αθανάσιος να υποδέχτηκε, αν και ακόμα σε κατάσταση Κυριακάτικης νιρβάνας. Πρώτος στόχος είχε επιτευχθεί

Κάναμε στάση για τροφοδοσία αλλά δεν βρήκαμε καφέ να πιούμε

Έτσι αποχαιρετήσαμε τον Άγιο. Άλλωστε, το Βουνό μας περίμενε

Η θέα μας αποζημίωνε, όπου και να κοιτούσες

Οι παίδες είχαν ξεκινήσει την ανάλυση. Πήγα κι εγώ να στήσω αυτί...

Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε. Ήταν το δύσκολο κομμάτι των 6 χλμ στο 8%

Το πετάλι έδινε και έπαιρνε

Όταν φτάσαμε στα 1500 μ., έβλεπες τα πάντα κάτω απο τα πόδια σου

Στο βάθος φαινόταν ο Άγιος Αθανάσιος

Οι παρενοχλήσεις απο τα έντομα ήταν έντονες...

Παρόλες τις "δυσκολίες", οι μηχανολογικές αναλύσεις συνεχίζονταν

Σιγά σιγά φτάναμε στην κορυφή

Η θερμοκρασία έπεσε στους 15 βαθμούς και μια στάση για να ντυθούμε ήταν απαραίτητη

Ο Captain έβγαζε μανιωδώς φωτογραφίες και έπρεπε να του κάνω support. Άλλωστε, απολαμβάναμε το τοπίο` το αγωνιστικό κομμάτι είχε τελειώσει

Τα ζώα βοσκούσαν

Μία απο τις κορυφές αχνοφαινόταν πλέον

Το πράσινο λιγόστευε

Οι "κάτοικοι" αυτού του τοπίου, μας υποδέχτηκαν ειρηνικά

Τα τελευταία χιλιόμετρα ήταν δραματικά. Ο καθένας πάταγε με δύναμη για να πατήσουμε το Βουνό. Ο Γρηγόρης που ήταν πάντα μπροστά (βαρύς στα 65 κιλά ..) έχασε στο ντεμαράζ απο το Λευτέρη που έβγαλε τρελλά βατ Ιδού και το φώτοφινις

Πλέον ο στόχος είχε επιτευχθεί

Κάτσαμε και φχαριστηθήκαμε το καφεδάκι μας στα 2030 μ. Οι συζητήσεις μπόλικες, όπως και τα πειράγματα. Μετά ανεβήκαμε εκεί τελείωνει ο δρόμος

Εκεί λοιπόν έγινε η παρεξήγηση. Ο Λευτέρης μιλούσε στο τηλέφωνο, δεν μας είδε που ανεβήκαμε και νόμιζε ότι κατεβήκαμε. Έφυγε λοιπόν και άρχισε να πατάει. Όταν το καταλάβαμε, προσφέρθηκα να τον προλάβω.

Ο δρόμος όμως μου έκοψε τη φόρα

οπότε είπα, να χαζέψω λίγο το τοπίο

Οι απότομες φουρκέτες, έκαναν πιο τεχνική την κατάβαση

Εν τω μεταξύ, τα παιδιά με είχαν προλάβει και τον έψαχναν στα τηλέφωνα

Τελικά τον βρήκαμε και αρχίσαμε όλοι μαζί να κατηφορίζουμε. Εγώ με τον Γρηγόρη πατάγαμε λίγο παραπάνω, αλλά ο δρόμος έκανε τα δικά του

Τελικά ενδώσαμε στην γοητεία των κερασιών, που ήταν άφθονα στην περιοχή

Όπως όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή, έτσι κι αυτή η κατάβαση έφτασε στο τέλος της

Ευχαριστήσαμε τους νέους φίλους μας και υποσχεθήκαμε μια ακόμα βόλτα ωσονούπω

Το μακρύ ταξίδι της επιστροφής ξεκινούσε. Στον επόμενο λόφο, ο άνεμος φυσούσε δυνατά. Ο λόφος φαινόταν ατελείωτος. Ο καιρός φαινόταν απειλητικός

Η βροχή μας έπιασε πριν μπούμε Άρνισσα. Λιγότερο βραχήκαμε και περισσότερο δροσιστήκαμε. Η λίμνη, όμορφη όπως πάντα

Βγήκαμε απο Άρνισσα και βάλαμε το κεφάλι κάτω για να κερδίσουμε λίγο χρόνο. Η κούραση μας χτυπούσε την πόρτα. Φτάνοντας Αμύνταιο φάγαμε τα απαραίτητα πατατάκια και την κόκα κόλα μας και ξεκινήσαμε. Ο άνεμος, ανελέητος στα 4 μποφώρ...

Φτάνοντας στην πόλη, είμασταν γεμάτοι απο εικόνες, συναισθήματα και... γαλακτικό οξύ

Ένας ακόμα Γύρος τελείωσε, αυτή τη φορά ομαδικός

Ξεκουραστηκαμε και καταναλώσαμε τις πρωτείνες μας στο μπαλκόνι με θέα ακόμα ένα βουνό.

Ευχαριστώ τα παιδιά για την παρέα, και τον Γιάννη που ήρθε απο τόσο μακρυά με τη γυναίκα του, απλά για να κάνουμε το κέφι μας. Ελπίζω να το ευχαριστηθήκατε όσο εγώ

P.S. Τα γλυκά απο το Λιτόχωρο, απλά καταπληκτικά!!!