Ο Τέταρτος Μεγάλος Γύρος - Προπόνηση ΙΙ

Βίτσι Άγιος Αντώνιος Βίγλα

Η δεύτερη προπόνηση άργησε να ξεκινήσει, γιατί το πρωί έτρεχα σε εφορίες και τράπεζες. Μαζεύτηκα, ετοιμάστηκα και βουρ για τα βουνά

Σήμερα θα έκανα παραπάνω υψομετρικά, που λογικά έπρεπε να βγουν αν όχι καλύτερα, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό ευκολίας. Το σύστημα αυτό, μια προπόνηση- μια διαλλειματικά δύναμης- μια προπόνηση θα συνεχιστεί για 3 βδομάδες και μετά αν ο manager συμφωνεί με τα data, θα ξεκινήσω το Γύρο

Έφυγα βιαστικά και ξέχασα να πάρω το αδιάβροχο, αν και ο ήλιος έκαιγε. Σε λίγο αποχαιρέτησα την πόλη

και βρέθηκα ανάμεσα στην φύση

Ο δρόμος με προκαλούσε αλλά το βατόμετρο είχε κόφτη. Πέρασα τα πρώτα χωριά και άρχισα την ανάβαση. Αριστερά ο δρόμος πηγαίνει προς Νυμφαίο, αλλά αυτή θα είναι μια άλλη προπόνηση...

Πέρασα τη Δροσοπηγή, το τελευταίο χωριό (ονομαστό για τις ωραίες πίτες) και από εκεί ξεκίνησε ο πόνος

Ψυχολογικά ήμουν προετοιμασμένος και έδινα περισσότερο σημασία στο τοπίο και στην γαλήνη που σου πρόσφερε. Άλλωστε η διαδρομή σε παρέσυρε

Εκεί ανακάλυψα ακόμα ένα περιορισμό του 34Χ25. Είχα θέσει όριο τα 180 W, ώστε να έχω αρκετές δυνάμεις το απόγευμα στη Βίγλα. Όταν η κλίση έφτανε μέχρι 7 -8% μπορούσα να παίξω με το στροφάρισμα, ώστε να κρατώ δυνάμεις. Όταν έφευγε πάνω απο 10%, τότε αν έκοβα κάτω απο τις 40 στροφές, απλά θα έπεφτα

Πρόβλημα με τη διαχείρηση δυναμέων με λίγα λόγια.

Η πρασινάδα και η δροσιά, σύντομα πήραν το μυαλό μου απο νούμερα. Συνάντησα μόνο 2 αυτοκίνητα σε όλη την ανάβαση (12 χλμ) και πραγματικά το ευχαριστήθηκα

Ανεβαίνοντας μερικές φουρκέτες, έπιασα τη μεγάλη ευθεία. Αυτή η θέα πάντα με διεγείρει... φυσιολατρικά

Ο ήχος του κελαριστού νερού ακουγόταν ανάμεσα απο αναρίθμητα τιτιβίσματα

Σε λίγο έφτασα στη πηγή της Αεροπορίας, όπως λέγεται. Είναι φτιαγμένη απο τη μονάδα που υπηρετεί στο Βίτσι. Εδώ έκανα μια στάση, έφαγα και ήπια νερό Βιτσίου, κατευθείαν απο την πηγή. Αυτό κι αν είναι προνόμιο, σκέφτηκα...

Ξεκίνησα και μετά απο 20 λεπτά περίπου, έφτασα κορυφή. Η θέα πανοραμική, μέχρι τη Φλώρινα. Για λόγους ευνόητους, αποφάσισα ότι δεν χρειάζεται να τραβήξω το βουνό

Η κατηφόρα με έκανε να σκεφτώ ότι χρειάζομαι τελίκά μανίκια. Αυτή τη βδομάδα θα γίνει κι αυτό. Δεν μπορούσα να αναπτύξω μεγάλη ταχύτητα γιατί ο δρόμος ήταν στενός και γεμάτος χαλίκια.

Σε λίγο φάνηκε το πρώτο χωριό, η Οξυά

Προσπέρασα και συνέχισα για Βυσσινιά. Εκεί εγκατέλειψα το δρόμο για Καστοριά και συνέχισα για Αγ. Αντώνιο, στην ουσία στους πρόποδες του Βιτσίου, στην δυτική του πλευρά.

Ο ουρανός άρχισε να μαζεύει βροχοσύννεφα και εγώ σκέφτηκα το αδιάβροχο που είχα ξεχάσει

Άρχισα να ανηφορίζω για Αγ. Αντώνιο. Σε λίγο ο δρόμος πήρε αυτή τη μορφή, κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Χοντρό χαλίκι χωρίς άσφαλτο

Μιλάμε κανονικό pave! Ρε, σε μονοήμερη κλασσική τρέχω και δεν το ξέρω, σκέφτηκα. Σε μια φάση φοβήθηκα μήπως με πέρναγε ο Κανσελάρα, αλλά μετά θυμηκα ότι κάνει προετοιμασία και συνέχισα απτόητος. Πολύ δύσκολο να κρατήσεις ρυθμό

Ανεβαίνοντας το βουνό, η λίμνη της Καστορίας φαινόταν στο βάθος. Ήταν φανερό ότι έβρεχε, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω προς τα που θα πήγαινε η βροχή

Έπιασα κορυφή στα 1100 μ και κατηφόρισα προς το μικρό χωριουδάκι

Απο εκεί και πέρα είχα 14 χλμ κατηφόρας να εκμεταλλευτώ, αλλά τα πόδια περιέργως δεν έδιναν. Εικόνες κατάρρευσης και αργού πεταλαρίσματος πάνω στο Βίτσι, μου ήρθαν στο μυαλό αλλά τις αγνόησα

Βγαίνοντας τελικά στο δρόμο Καστορίας Φλώρινας, με έπιασε η βροχή. Ο δρόμος, απο την υπερβολική ζέστη της ημέρας, έβγαζε ατμούς

Το ποτάμι με ακολουθούσε

Σε λίγο η βροχή δυνάμωσε και θυμήθηκα ότι έφτανα στο μπλόκο της Κρυσταλλοπηγής. Εκεί υπάρχει ένα στέγαστρο. Έφτασα εκεί και κάθισα, κοιτάζοντας την βροχή

Σε λίγο το τζίπ με τους συνοριοφύλακες έφτασε και τότε άρχισαν οι ερωτήσεις
"Από Φλώρινα ήρθες;"
"Όχι, απο Βίτσι"
"Και έκανες όλοοο αυτό τον κύκλο; Ρε Μήτσο, για άκου, αυτή είναι γυμναστική" Ο Μήτσος ήταν ο πιο... εύσωμος απο τους τρεις! Όταν μάλιστα ο ένας σήκωσε το ποδήλατο, τρελλάθηκε
"Ρε, δεν έχω σηκώσει πιο ελαφρύ ποδήλατο στη ζωή μου. Μήτσο, έλα ρε να το σηκώσεις!" Περιττό να πω, ότι ο Μήτσος δεν έδινε καμμία σημασία...

Τελικά, η βροχή σταμάτησε, τους αποχαιρέτησα γελώντας και συνέχισα

Η χαρά κράτησε λίγο. Η βροχή ξαναγύρισε και μάλιστα δυνατή. Είχα μόνο το αντιανεμικό να φορέσω και σε μια κίνηση απελπισίας, έβγαλα το αδιάβροχο απο το τσαντάκι και το φόρεσα στο κεφάλι

Τα πόδια τα ένιωθα σχετικά καλά, αλλά δοκιμάζοντας να πατήσω φαινόταν ότι δεν είχα περιθώρια. Έφτασα στην πηγή, ανεφοδιάστηκα, ρούφηξα το θαυματουργό τζελάκι και ξεχύθηκα (ποιητική αδεία..) στην ανηφόρα

Όταν άρχισε το 8%, κατέβασα και άρχισα το πάτα τράβα στο τιμόνι. Περιέργως τα πόδια έβγαζαν δύναμη και όσο ανέβαινα είχα ένα καλό, σταθερό ρυθμό. 'Οταν η ανηφόρα γλύκανε, χτύπησα τον εαυτό μου στην πλάτη, για την σωστή διαχείριση δυνάμεων και την φόρμα μου, που επανερχόταν

Χωρίς να το καταλάβω έφτασα Πισοδέρι, αλλά η μέση μου με το πάτα τράβα με είχε πεθάνει. Ακόμα 200 μ., μέχρι κορυφή σκέφτηκα και πλέον πήγαινα με ατμούς

Το χιονοδρομικό ήταν λουσμένο στο φως

Κατέβηκα πολύ γρήγορα, κάνοντας προσωπικό ρεκόρ με μέση 51 χαω και έφτασα σπίτι, γλιτώνοντας την βροχή Νο 3

Τα νούμερα αρκετά ικανοποιητικά

 http://bikeroutetoaster.com/Course.aspx?course=251546

Ο Τέταρτος Μεγάλος Γύρος - Προπόνηση Ι

Αυτή τη φορά θα ξεκινήσω ανορθόδοξα. Δεν θα βάλω τα στοιχεία του Γύρου αλλά θα ξεκινήσω κατευθειαν με την πρώτη προπόνηση, έτσι για να έχει πιο ενδιαφέρον

Το μόνο που θα σας πω προς το παρόν, είναι ότι αυτός ο Γύρος θα έχει ρεκόρ υψομετρικών, οπότε οι προπονήσεις θα κινηθούν προς αυτή τη διεύθυνση

Σήμερα, ύστερα απο παροπλισμό 3 εβδομάδων, εκτός απο μικρές προπονήσεις, αποφάσισα να ανέβω την Βίγλα και απο τις δύο μεριές της. Αν και δεν ένοιωθα 100% καλά, ξεκίνησα

Ο καιρός ήταν καλός, με θερμοκρασίες λίγο πιο πάνω απο 20 C.

Αποφάσισα να ανέβω συντηρητικά, γιατί δεν ένοιωθα ακριβώς ..αέρινα τα πόδια μου. Σε λίγο προσπέρασα τον οικισμό έξω απο την Φλώρινα και συνέχισα να ανηφορίζω

Μετά τα 1000 μέτρα, η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει λίγο και η υγρασία έκανε την εμφάνιση της. Καταραμένα μανίκια, σκέφτηκα και συνέχισα

Όσο ανέβαινα τα σύννεφα μαζεύονταν

Το κιόσκι μου υπενθύμισε ότι είχα ήδη ανέβει τα 2/3 του βουνού. Ο εγκέφαλος έστελνε σήματα να σταματήσω στην κορυφή και να γυρίσω πίσω, αλλά τα αγνοούσα... κακώς

Μετά από σχεδόν μισή ώρα πάτησα την κορυφή. Το τοπίο ήταν ερημικό` ακόμα και ο φίλος μου ο σκύλος έλειπε

Φόρεσα το τζέρσευ πάνω απο το αντιανεμικό για να στεγνώσει και άρχισα να κατηφορίζω προς Πισοδέρι. Σε λίγο έφτασα και έκανα μια μικρή στάση στο γνωστό μέρος. Ο καταράκτης ήταν κάτι το διαφορετικό

Άρχισα την κατάβαση. Σε μια μονοκόμματη κατηφόρα έπιασα 80+ αλλά το τσαντάκι μπροστά, πρόσθετε έξτρα ευστάθεια. Το ευχαριστήθηκα δεόντως

Πέρασα την διασταύρωση για Πρέσπες και συνέχισα στο δρόμο για Καστοριά. Αν και τα πόδια ήταν βαριά, και ο καιρός μουντός, με αποζημίωναν τα τοπία και οι μυρωδιές απο τους αγρούς

Χωρίς πολύ προσπάθεια έφτασα στο τέλος της διαδρομής και έκανα αναστροφή. Αποφάσισα ότι θα έκανα μια άλλη μέρα τουρισμό στην γείτονα χώρα

Η επιστροφή ξεκίνησε χαλαρά...

Ο αέρας βοηθούσε αρκετά, αλλά με τις πρώτες ανηφόρες τα προβλήματα άρχισαν να σκάνε παρέα!

Πόνοι στον αυχένα, στα πόδια, στο.. διαφορικό. Με λίγα λόγια, μόνο τα αυτιά δεν με πονούσαν... Που να αρχίσει και το δύσκολο κομμάτι, σκέφτηκα....

Όταν το δύσκολο ήρθε ( 2 χλμ στα 6% με μέγιστη 13%), άρχισε το πραγματικό μαρτύριο. Έβλεπα τις κάμπιες που διέσχιζαν το δρόμο και με προσπερνούσαν

Το τεπόζιτο είχε αδειάσει και πήγαινα με ατμούς. Με αυταπάρνηση ανέβηκα και μετά το υπόλοιπο ήταν βατό. Πρίν το καταλάβω, το Πισοδέρι φάνηκε στο βάθος. Ακόμα 2 μιση χιλιόμετρα και τελειώνω, σκέφτηκα...

Ευτυχώς δεν είχε κίνηση, και απολάμβανα τους ήχους του δάσους. Τα τελευταία 200 μέτρα πριν το χιονοδρομικό ήταν ατελείωτα. Έπρεπε να είχα διαλέξει μια πιο ήπια διαδρομή αλλά τι να κάνεις....

Η γνωστή άπλα, που το χειμώνα ήταν γεμάτη απο χιόνια και αυτοκίνητα ήταν έρημη

Και μετά ήρθε η κατηφόρα ! Άρχισα το πάτημα, όταν ίσιωνε και πήρα το αίμα μου πίσω. Φτάνοντας σπίτι, κάθισα στη πολυθρόνα όπως ήμουν και μετά κανά τέταρτο άρχισα να δίνω σημεία ζωής

Ήταν μια ένδειξη του πόνου, που κρύβει αυτός ο Γύρος...