Οι φωνές του κόσμου ακούγονται παραμορφωμένες, στο τελείωμα της μέρας
Μια μέρα που φεύγει δίχως να αφήσει κάτι πίσω της
Τα βουνά αντηχούν τον σιωπηλό καημό μου
αφουγκράζονται, δίχως ενδιαφέρον, την ανάσα μου
και κοιτούν προς το Νότο
Το ταξίδι τελείωσε πρόωρα
Αλλά κανείς δεν πρόκειται να το καταλάβει
Ίσως μόνο ο ίσκιος μου
Η Άνοιξη λυτρώνει και λυτρώνεται από τις δοκιμασίες του Χειμώνα
Τα έντομα γυρνοβολούν δίχως λόγο,
χαρωπά μέσα στην ύπαρξη τους
Ο δρόμος φαίνεται πιο ανηφορικός
απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα
Απλώνομαι πάνω από τα ξεραμένα καλαμπόκια,
ζυγιάζω τα φτερά μου στην πρόωρη ζέστα των ημερών
και ονειρεύομαι δροσερά καλοκαίρια
Μπορώ να ακούσω το κελάρυσμα του ποταμού
να με καλεί κοντά του
Η κούραση της ανυπαρξίας βαραίνει τα βήματα μου
Αποφασίζω να περιμένω το Τίποτα να με παραλάβει
Η βαρύτητα είναι σκληρή μαζί μου φέτος
Ίσως του χρόνου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου