To πρώτο μου μπρεβέ (Brevet Παλαμά)

Ύστερα απο αρκετά μοναχικά χιλιόμετρα, είχε έρθει η ώρα να δοκιμάσω και ένα μπρεβέ

Έκανα τις απαραίτητες ενέργειες, έκλεισα δωμάτιο και Παρασκευή απόγευμα κατηφόριζα προς Καρδίτσα. Έφτασα κατά τις 9 στο ξενοδοχείο. Ξεκουράστηκα λίγο και σε μια ώρα ήμουν στον Παλαμά, ψάχνοντας για μακαρονάδα. Μαζί με τη μακαρονάδα είδα και τους παλιούς φίλους που είχα να δω χρόνια (Ο Παναγιώτης πιο νέος, ο Βαγγέλης πιο αδύνατος)

Μετά απο δύο ώρες πίσω στο ξενοδοχείο για υπνοθεραπεία. Τα παιδιά στο ξενοδοχείο πολύ βολικά, μας είχαν πρωινό απο τις 6 μιση. Φάγαμε μαζί με αρκετούς άλλους ποδηλάτες και βουρ για Παλαμά

Η Καρδίτσα ακόμα κοιμόταν

Λέχοβο-Ανάργυροι-ΔΕΗ

Χτες το πρωί ξεκίνησαν επιτέλους οι μεγάλες προπονήσεις! Οι βροχές σταμάτησαν και αποφάσισα να ξεκινήσω με μια "εύκολη" διαδρομή.

Ο καιρός ήταν αναποφάσιστος όταν άφησα τη Φλώρινα

Η ανθρωπότητα έχει μνήμη χρυσόψαρου

Τυχεροί είστε, μας έλεγαν, εσείς δεν ζήσατε Πόλεμο, δεν ζήσατε Πείνα, δεν ζήσατε Κατοχή, δεν ζήσατε Χούντα, και ήτανε βέβαιοι, αμαθείς κι αυτοί, ότι όλα αυτά πια περάσανε και δεν πρόκειται να ξαναρθούν ποτέ. Τώρα που έγινε η θάλασσα γιαούρτι, χάσαμε το κουτάλι, λέγανε για τους εαυτούς τους κι εμείς δεν κατανοούσαμε ούτε μπορούσαμε να νιώσουμε στο παραμικρό τα λόγια τους, σαν παραμύθια ακούγονταν στ’ αυτιά μας, σαν ιστορίες εποχών παλαιών, περασμένων ανεπίστροφα. Τίποτα δεν μας άγγιζε, άτρωτοι ήμασταν. Ούτε η παλιά δυστυχία μάς αφορούσε, ούτε το ότι ήμασταν “τυχεροί” όπως λέγανε. Η κάθε γενιά ζει την εποχή που της έλαχε, απλά και κυνικά.