Αφού τελείωσα με τις δημοσιογραφικές υποχρεώσεις, άφησα την Φλώρινα πίσω μου και πάτησα πετάλι. Ο καιρός καλός, η θερμοκρασία μόλις στους 5 C.
Τα προβλήματα όμως ξεκίνησαν με το καλημέρα. Τα πράγματα πάνω απο την πίσω τσάντα δεν άντεχαν στους κραδασμούς και 2 φορές έπρεπε να σταματήσω για να τα μαζέψω. Όχι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις ένα ταξίδι 600 χιλιομέτρων
Συνέχισα, προσπαθώντας να βγάλω το θέμα απο το μυαλό μου. Στα ανοιχτά πήγαινα καλά. Ο αέρας είχε πάρει ρεπό εκείνο το πρωινό
Μετά απο λίγο ζέστανε. Κατεβαίνοντας το βουνό στο Αμύνταιο, αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να αλλάξω ρούχα. Ήταν κάτι που θα βαριόμουν να κάνω σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού...
Μπαίνοντας στο κάμπο της Πτολεμαίδας, η απουσία αέρα ήταν βροντερή. Ό,τι καλύτερο για το ξεκίνημα μου!
Μετά το εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Φιλώτα, ο δρομος ήταν μια μεγάλη κατωφέρεια μέχρι τη Πτολεμαίδα
Στην Πτολεμαίδα με περίμενε ο Γιώργος μαζί με τους ποδηλάτες Εορδαίας. Δεν ήξερα τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά εμείς οι ποδηλάτες είμαστε γρήγοροι στις συστάσεις. Γρήγορα ξεκινήσαμε όλοι μαζί για την Κοζάνη.Το κλίμα της κουβέντας όχι μόνο ποδηλατικό και δεν κατάλαβα για πότε φτάσαμε στην Κοζάνη. Παιδιά, ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση
Στην Κοζάνη μας περίμενε ο Θανάσης και ακόμα μερικοί ποδηλάτες. Γρήγορη στάση για εσπρέσο, 3 ακόμα συνεντεύξεις και στο δρόμο για την Περιφέρεια. Εκεί παίχτηκε το εξής ευτράπελο: Πήγαμε απο την πίσω μεριά για να ανέβω στο γραφείο του Περιφερειάρχη που (υποτίθεται) με περίμενε, αλλά δεν υπηρχε κανείς... Η γραμματέας μου πρότεινε να πάμε μπροστά όπου είχαν στηθεί οι δημοσιογράφοι μαζί με τον αντιπεριφερειάρχη.
Κατεβήκαμε, μιλήσαμε, του έδωσα την επιστολή και αφήσαμε την Περιφέρεια. Τα αισθήματα για αυτή τη συνάντηση ανάμικτα...
Οι ποδηλάτες απο την Κοζάνη μας συνόδευσαν μέχρι τον επόμενο λόφο και απο εκεί χαιρετιστήκαμε. Θανάση, σε συμπάθησα αμέσως, ευχαριστώ για την παρέα και τους καφέδες. Συνεχίσαμε μαζί με τα παιδιά απο την Πτολεμαίδα
Μετά το Βατερό, έμεινα μόνος με το Δημήτρη. Νεαρός, πορωμένος με το ποδήλατο και κατηγορία φτερού. Ό,τι πρέπει δλδ για ανηφορίστας, αν και ασχολείται περισσότερο με βουνό.
Λέγαμε τα δικά μας και η ώρα περνούσε ανέμελα. Επέμενε να πάρει το σακίδιο για να με ξεκουράσει. Μετά μου είπε ότι θα το εφάρμοζε στις προπονήσεις του. Α ρε τρέλλα!
Στη στάση εκεί με κάλεσαν από μια εκπομπή του Άλτερ, οπότε είχαμε χρόνο να χαζέψουμε το τοπίο. Ο Αλιάκμονας απο τη μία και στο βάθος η Εγνατία.
Ο ήλιος άρχισε να χάνεται στον ορίζοντα και η θερμοκρασία να πέφτει
Άλλοι 2 ποδηλάτες μας συνάντησαν απο Γρεβενά και το Κουαρτέτο για Πετάλ συνέχισε ακάθεκτο
Σε λίγο μπαίναμε Γρεβενά, ακριβώς στην ώρα που έπρεπε. Ιούλιε, Δημήτρη, Θοδωρή, ευχαριστώ για την παρέα.
Στα Γρεβενά έγινε η πρώτη στάση για φαγητό. Είχε ήδη ετοιμαστεί η μακαρονάδα με έξτρα τυρί και με περίμενε ζεστή
Η κουβέντα με τα παιδιά άναψε, κόσμος περνούσε και τον προσκαλούσαν να κάτσει, αλλά η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω. Άρχισα να ετοιμάζομαι για το κρύο
Τα πρώτα 140 χιλιόμετρα είχαν κυλήσει χωρίς να το καταλάβω. Όμως τα δύσκολα ξεκινούσαν απο εδώ και πέρα. Έβγαλα μια αναμνηστική και σιγά σιγά ξεκίνησα.
Τα παιδιά με ξεπροβόδισαν μέχρι τα όρια της πόλης και μετά τους καληνύχτησα. Η νύχτα θα ήταν μεγάλη. Πέρασα πάνω απο την Εγνατία και έβγαλα μια φωτογραφία. Ήξερα ότι θα ήταν το τελευταίο σημείο "πολιτισμού" για αρκετά χιλιόμετρα
Σε λίγο άρχισα να ανεβαίνω την ανηφόρα για Ελευθεροχώρι. Ήξερα ότι το δύσκολο κομμάτι ήταν οι 4 φουρκέτες. Ανέβηκα με σταθερό ρυθμό χωρίς να ιδρώνω. Ο δρόμος άδειος απο αυτοκίνητα αλλά ένα ντόπιο τετράποδο ήρθε για "συμπαράσταση"
Στα μισά του βουνού, μια πινακίδα με έκανε και χαμογέλασα. Είχα ακόμα πολλά χιλιόμετρα μέχρι την Τσιμεντούπολη
Μερικά φορτηγά με προσπερνούσαν, αλλά δεν έδινα σημασία. Σημασία είχε να φτάσω στην κορυφή, γιατί μετά θα άρχιζε μια μεγάλη κατηφόρα
Μετά απο μερικά ατελείωτα χιλιόμετρα, ήρθε η κατηφόρα. Ανέβασα το κάλυμμα λαιμού και άρχισα την κάθοδο. Πήγαινα αρκετά προσεκτικά, γιατί μια μικρή λακούβα... και όλα θα τελειωναν εκεί πάνω. Δεν υπήρχε λόγος να ρισκάρω.
Μετά απο λίγο η κατηφόρα τελείωσε και άρχισε το κομμάτι με ανωφέρειες και κατωφέρειες. Έβαζα και άκουγα μουσική, μια δημοσιογράφος προφανώς ξεχασμένη στο γραφείο με πήρε για συνέντευξη, μιλούσα με την Αλεξία, το κορμί μου άρχισε να κρυώνει... και κάπου εκεί το ένα φως άρχισε να παραδίδει πνεύμα. Στο πρώτο χωριό που βρήκα, σταμάτησα
Ετοιμάστηκα γρήγορα, έβγαλα μια αναμνηστική και ξεκίνησα πάλι. Το κρύο και το σκοτάδι είχε αρχίσει να με επηρεάζει
Η θερμοκρασία είχε πέσει στους 2 C αλλά δεν έδινα σημασία. Έπρεπε να φτάσω στη διασταύρωση και απο εκεί σε λίγα χιλιόμετρα Καλαμπάκα. Μετά απο καμμιά ώρα, η πολυπόθητη διασταύρωση φανερώθηκε μέσα σε ελαφρά ομίχλη. Έμοιαζε με όνειρο
Μπήκα στο κεντρικό δρόμο, στα φώτα, στον πολιτισμό. Τώρα ένοιωθα πια καλύτερα. Μετά λίγα χιλιόμετρα, είδα ένα καφέ εστιατόριο. Σταμάτησα, ζεστάθηκα, ήπια διπλό εσπρέσσο, πήρα μαντολάτα, και ξεκουράστηκα. Κοίταξα στο χρονοδιάγραμμα και το βουνό με είχε ρίξει ήδη μια ώρα πίσω. Ήταν 23:00.
Ξεκίνησα πάλι και το σώμα άρχισε να τρέμει απο τη διαφορά θερμοκρασίας. Λίγο έντονο πεταλάρισμα και ξαναζεστάθηκα. Ο δρόμος ελαφρα κατηφορικός και ο άνεμος ευνοικός. Άρχισα να πατάω δυνατά
Ο ενθουσιασμός με είχε κυριεύσει. Ένοιωθα ότι θα έπαιρνα πίσω το χαμένο χρόνο.
Σε λίγο μπήκα στα Τρίκαλα. Η διαδρομή απο Καλαμπάκα είχε κυλήσει στο μισό μόλις χρόνο.
Πέρασα μέσα απο την πόλη και συνέχισα. Όμως η κατάσταση είχε αλλάξει. Ο άνεμος είχε γυρίσει και ο δρόμος πλέον είχε ισιώσει. Εκεί τελείωσαν και οι ελπίδες μου να καλύψω το χαμένο χρόνο. Μετά μια ώρα έμπαινα Καρδίτσα
Η πόλη ήταν έρημη. Φτάνοντας στο σταθμό, μάταια έψαξα για κάποιο περίπτερο. Τα πάντα ήταν κλειστά
Η ώρα ήταν περασμένες 02:30 όταν έφτασα στο σταθμό.
Η κούραση πλέον ήταν έντονη. Πήρα το δρόμο που με έβγαζε απο Καρδίτσα και μετά 45' έφτανα στο Καλιφώνι, το χωριό που θα έκανα τη διανυκτέρευση. Το παρκάκι ήταν μουσκεμένο απο την υγρασία. Έδεσα το ποδήλατο, ετοίμασα το υπόστρωμα, το αδιάβροχο του υπνόσακου και τον υπνόσακο και κουλουριάστηκα με την αλουμινοκουβέρτα. Πήρα ένα μαντολάτο μαζί για το κρύο. Η ώρα ήταν 03:30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου