Κάποτε είχαμε το πολυτονικό σύστημα. Οξείες και περισπωμένες παρέλασαν, κοσμούσαν, τόνιζαν καλύτερα την κάθε λέξη, ψιλές και δασείες έντυναν περίτεχνα το νόημα τους.
Μετά ήρθε η «πρόοδος» και το σύστημα γραφής άλλαξε από πολυτονικό σε μονοτονικό. Ένα και μοναδικό σύμβολο, ο τόνος, αντικατέστησε όλα τα άλλα. Αλλά αλήθεια τα αντικατέστησε;
Ίσως είχε έρθει η ώρα, τα πράγματα να γίνουν πιο απλά. Ένα σύμβολο αντί για τέσσερα, οικονομία συμβόλων και άλλα τέτοια…
Όπως και οι τόνοι, έτσι και οι ανθρώπινες σχέσεις. Με το πέρασμα του χρόνου, γίνονται πιο απλές, πιο «εργονομικές». Οι φιλίες χάνουν το νόημα τους, την ύπαρξη τους, γίνονται γρήγορα βολέματα, πρακτικές επαφές που δεν κοστίζουν πολλά, αφού κανείς δεν ξοδεύει χρόνο και κόπο για να τις χτίσει όπως θα έπρεπε. Σχέσεις αμοιβαίας κοινωνικής «τακτοποίησης», σχέσεις αλληλεξάρτησης μιας κοινωνίας, που δεν θέλει να δουλέψει με συναισθήματα, να επενδύσει σε προσωπικές αξίες, να αποταμιεύσει στα δύσκολα για να έχει στα εύκολα.
Ίσως το απλό, δεν σημαίνει πάντα το πιο πρακτικό. Ίσως το «απλό» στην εποχή μας έχει και μια αρνητική σημασία. Σημαίνει ότι κανείς δεν θέλει πραγματικά να ασχοληθεί με τίποτα, κανείς δεν θέλει πια να αναλωθεί με παρωχημένες, για την εποχή μας, αξίες όπως συλλογικότητα, συνεργασία, ευαισθησία, θάρρος, ανιδιοτέλεια.
Η αγνωμοσύνη, η αχαριστία, ο φθόνος για τους άλλους και η προσωπική ματαιοδοξία ζουν και βασιλεύουν στο κάστρο της Υπέρμετρης Εγωιστικότητας, ενώ ο ωχαδερφισμός και η υποτιθέμενη παντογνωσία, προφυλάσουν με μια βαθιά τάφρο τα πανύψηλα τείχη.
Τελικά η μετατροπή από πολυτονικό σε μονοτονικό, μας κόστισε παραπάνω από μερικά τονικά σύμβολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου