Το πρωινό ξύπνημα ήταν πιο άνετο απο ό,τι περίμενα, δεδομένου της κούρασης των προηγούμενων ημερών.
Στις 8 πάτησα πετάλι
Βγήκα χαλαρά έξω απο την πόλη. Τα πόδια ήταν βαριά, και δεν ήθελα να πιέσω άλλωστε. Δεν ήξερα πώς θα εξελισόταν η μέρα
Χαζεύοντας, μια και ο ρυθμός τουριστικός, πέτυχα τους πελαργούς σε meeting
Συνέχισα έξω απο το Αμύνταιο και πήρα την κατηφόρα και μετα την ανηφόρα (γιατί ως γνωστόν, ότι κατεβαίνει, ανεβαίνει)
Και ξανακατεβαίνει.... και κάπως έτσι πάει ο δρόμος μέχρι Άρνισσα!
Εδώ δείχνω πόσο μου αρέσει αυτό το ανέβα κατέβα
Να κάτι το διαφορετικό, ένα όμορφο εκκλησάκι και ένα κομμάτι αγρού που μου άρεσε
Έπιασα τη μεγάλη κατηφόρα, στη διασταύρωση για Πύργους, αφήνοντας πίσω μου τη Δυτική Μακεδονία
Μετά 15 χλμ έστριψα για Άρνισσα και περνώντας έξω απο το παλιό ορυχείο, μπήκα στην πόλη
Έχει έρθει η ώρα για το καθιερωμένο καφεδάκι. Είχα καλύψει τα μισά χιλιόμετρα, όμως το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν μπροστά μου. Παρόλα αυτά, αισθανόμουν μια χαρά.
Συνέχισα για Παναγίτσα. Στο βάθος το Καιμάκτσαλαν ορθωνόταν επιβλητικό
Η πρώτη ανηφόρα με υποδέχτηκε στην είσοδο του χωριού. Πολλά τα ροδάκινα εδώ!
Έξω απο Παναγίτσα, δίπλα στην τεχνητή λίμνη είδα το εξής οικολογικό μήνυμα. Τουλάχιστον το νόημα ήταν σωστό!
Θαύμασα τη Βεγορίτιδα απο ψηλά και συνέχισα για Ζέρβη
Μετά το χωριό, έπιασε η πρώτη δύσκολη ανάβαση. Στην ουσία ανεβαίνεις απο άλλη μεριά, για Άγιο Αθανάσιο. Θα ανέβαινα 3χλμ στο 6.3 % με μερικά 16 % για ποικιλία.
Δεν έκανε πολύ ζέστη αλλά το πέρασμα είναι κλειστό και ποτέ δεν φυσάει. Μετά απο λίγο αποφάσισα να πιάσω μερικές ανάσες κάτω απο ένα παχύ ίσκιο. Δυστυχώς το αυλάκι ήταν άδειο απο νερό
Η ζέστη δεν παλευόταν και αφήνοντας τα τελείως απαραίτητα, συνέχισα. Μετά απο αρκετή ώρα υπομονής και επιμονής, έφτανα στο τέλος της ανάβασης.
Μετά σειρά είχε η απότομη κατηφόρα που με έφερνε δίπλα στη Βεγορίτιδα
Ξεκίνησα σιγά σιγά την ανάβαση για Κέλλη. Τα πόδια ήταν μια χαρά, λιγότερο βαριά από ό,τι περίμενα.
Αποχαιρέτησα τη Βεγορίτιδα και έπιασα την βαριά ανηφόρα, ακόμα 4 χλμ στο 6.5 %
Αν και η θερμοκρασία χτύπαγε 34ρια και η ανάβαση ήταν πιο μεγάλη, αέρας κατέβαινε απο το βουνό και με δρόσιζε. Τα τελευταία χιλιόμετρα, άρχισαν να πονάνε, αλλά ήταν λογικό. Τελικά τράβαγα πιο δυνατά απο την 1η Μέρα, όσο απίθανο κι αν ακουγόταν
Η πινακίδα σήμαινε το τέλος της ανάβασης. Μετά έμεναν 5 χλμ ελαφράς ανηφόρας για Κέλλη
Τράβηξα μια γρήγορη φωτογραφία απο τη Λίμνη Πετρών και ανέβηκα Κέλλη. Έμεναν ακόμα 30 χλμ, αλλά ουσιαστικά η μέρα είχε τελειώσει.
Χαμογελώντας ικανοποιημένος έπιασα την κατηφόρα για Βεύη
Σταμάτησα όταν είδα τη Φλώρινα. Άξιζε μια ακόμα φωτογραφία απο ψηλά
Σε λίγο έφτανα στον δρόμο για Φλώρινα. Ανάμικτα συναισθήματα, πίκρας για κάτι όμορφο που τελείωνε, ανακούφισης γιατί ήταν δύσκολο και επίπονο, ευχαρίστησης και ικανοποίησης γιατί ο στόχος είχε πραγματοποιηθεί.
Αποφάσισα να το γιορτάσω, με το μόνο τρόπο που ήξερα. Όταν έπιασα τον αυτοκινητόδρομο, έβαλα το κεφάλι κάτω, τα χέρια στις μπάρες και πάτησα όσο είχα.
Τα τελευταία 16 χιλιόμετρα βγήκαν με μέση ωριαία 31 χαω και μέγιστη 47 χαω. Ήταν μια όμορφη, υπέροχη εμπειρία τελικά
Στις 8 πάτησα πετάλι
Βγήκα χαλαρά έξω απο την πόλη. Τα πόδια ήταν βαριά, και δεν ήθελα να πιέσω άλλωστε. Δεν ήξερα πώς θα εξελισόταν η μέρα
Χαζεύοντας, μια και ο ρυθμός τουριστικός, πέτυχα τους πελαργούς σε meeting
Συνέχισα έξω απο το Αμύνταιο και πήρα την κατηφόρα και μετα την ανηφόρα (γιατί ως γνωστόν, ότι κατεβαίνει, ανεβαίνει)
Και ξανακατεβαίνει.... και κάπως έτσι πάει ο δρόμος μέχρι Άρνισσα!
Εδώ δείχνω πόσο μου αρέσει αυτό το ανέβα κατέβα
Να κάτι το διαφορετικό, ένα όμορφο εκκλησάκι και ένα κομμάτι αγρού που μου άρεσε
Έπιασα τη μεγάλη κατηφόρα, στη διασταύρωση για Πύργους, αφήνοντας πίσω μου τη Δυτική Μακεδονία
Μετά 15 χλμ έστριψα για Άρνισσα και περνώντας έξω απο το παλιό ορυχείο, μπήκα στην πόλη
Έχει έρθει η ώρα για το καθιερωμένο καφεδάκι. Είχα καλύψει τα μισά χιλιόμετρα, όμως το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν μπροστά μου. Παρόλα αυτά, αισθανόμουν μια χαρά.
Συνέχισα για Παναγίτσα. Στο βάθος το Καιμάκτσαλαν ορθωνόταν επιβλητικό
Η πρώτη ανηφόρα με υποδέχτηκε στην είσοδο του χωριού. Πολλά τα ροδάκινα εδώ!
Έξω απο Παναγίτσα, δίπλα στην τεχνητή λίμνη είδα το εξής οικολογικό μήνυμα. Τουλάχιστον το νόημα ήταν σωστό!
Θαύμασα τη Βεγορίτιδα απο ψηλά και συνέχισα για Ζέρβη
Μετά το χωριό, έπιασε η πρώτη δύσκολη ανάβαση. Στην ουσία ανεβαίνεις απο άλλη μεριά, για Άγιο Αθανάσιο. Θα ανέβαινα 3χλμ στο 6.3 % με μερικά 16 % για ποικιλία.
Δεν έκανε πολύ ζέστη αλλά το πέρασμα είναι κλειστό και ποτέ δεν φυσάει. Μετά απο λίγο αποφάσισα να πιάσω μερικές ανάσες κάτω απο ένα παχύ ίσκιο. Δυστυχώς το αυλάκι ήταν άδειο απο νερό
Η ζέστη δεν παλευόταν και αφήνοντας τα τελείως απαραίτητα, συνέχισα. Μετά απο αρκετή ώρα υπομονής και επιμονής, έφτανα στο τέλος της ανάβασης.
Μετά σειρά είχε η απότομη κατηφόρα που με έφερνε δίπλα στη Βεγορίτιδα
Ξεκίνησα σιγά σιγά την ανάβαση για Κέλλη. Τα πόδια ήταν μια χαρά, λιγότερο βαριά από ό,τι περίμενα.
Αποχαιρέτησα τη Βεγορίτιδα και έπιασα την βαριά ανηφόρα, ακόμα 4 χλμ στο 6.5 %
Αν και η θερμοκρασία χτύπαγε 34ρια και η ανάβαση ήταν πιο μεγάλη, αέρας κατέβαινε απο το βουνό και με δρόσιζε. Τα τελευταία χιλιόμετρα, άρχισαν να πονάνε, αλλά ήταν λογικό. Τελικά τράβαγα πιο δυνατά απο την 1η Μέρα, όσο απίθανο κι αν ακουγόταν
Η πινακίδα σήμαινε το τέλος της ανάβασης. Μετά έμεναν 5 χλμ ελαφράς ανηφόρας για Κέλλη
Τράβηξα μια γρήγορη φωτογραφία απο τη Λίμνη Πετρών και ανέβηκα Κέλλη. Έμεναν ακόμα 30 χλμ, αλλά ουσιαστικά η μέρα είχε τελειώσει.
Χαμογελώντας ικανοποιημένος έπιασα την κατηφόρα για Βεύη
Σταμάτησα όταν είδα τη Φλώρινα. Άξιζε μια ακόμα φωτογραφία απο ψηλά
Σε λίγο έφτανα στον δρόμο για Φλώρινα. Ανάμικτα συναισθήματα, πίκρας για κάτι όμορφο που τελείωνε, ανακούφισης γιατί ήταν δύσκολο και επίπονο, ευχαρίστησης και ικανοποίησης γιατί ο στόχος είχε πραγματοποιηθεί.
Αποφάσισα να το γιορτάσω, με το μόνο τρόπο που ήξερα. Όταν έπιασα τον αυτοκινητόδρομο, έβαλα το κεφάλι κάτω, τα χέρια στις μπάρες και πάτησα όσο είχα.
Τα τελευταία 16 χιλιόμετρα βγήκαν με μέση ωριαία 31 χαω και μέγιστη 47 χαω. Ήταν μια όμορφη, υπέροχη εμπειρία τελικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου