Κοιμόμουν και ξύπναγα

Κοιμόμουν και ξύπναγα σε μια θάλασσα απο συγνώμες

Τα πάντα σκισμένα, τα δίχτυα ξεφτισμένα και η πυξίδα να δείχνει συνέχεια το Νότο

Ο ουρανός, ο ουρανός μολύβι γεμάτος
με χτυπάει με λύσσα, πετώντας με στα κύματα

Δώσε μου το χέρι σου, δεν μπορώ άλλο να κρατηθώ

Η ανία θα με βουλιάξει χωρίς αύριο, αν δεν με κωπηλατήσεις στη στεριά
Είσαι το άλμπουρο μου, η σημαία μου, το γερό σκαρί μου

Χωρίς εσένα θα είμαι ένα εμπόρευμα δίχως πατρίδα, δίχως προορισμό, έρμαιο στα πτηνά του ουρανού

Και θάρθουν γρήγορα για μένα....

                                   Αθήνα, Τρίτη 10:40 22/7/08

Adamo

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

      Ξύπνησε. Τα μάτια του ψαχούλεψαν το σκοτάδι, ενώ η καρδιά του άρχισε να επιταχύνει τη λειτουργία της. Οι αισθητήρες του στρώματος ανίχνευσαν το αυξημένο ενεργειακό πεδίο του σώματος και έθεσαν σε λειτουργία μια συστοιχία από μακρόστενες λάμπες φθορίου. Με ένα βόμβο, κάθε συστοιχία ερχόταν στη ζωή, η μία μετά την άλλη. Τις ακολούθησε με το βλέμμα του, καθώς άπλωναν το φωτεινό τους μονοπάτι κατά μήκος της μεταλλικής οροφής, αυξάνοντας συνεχώς την απόσταση που τους χώριζε.

     Σταμάτησαν. Κι’ άλλα βουητά ξεπηδούσαν δεξιά κι αριστερά του, καθώς ο ηλεκτρισμός έβρισκε κι’ άλλες αντιστάσεις βηρυλλίου πρόθυμες να δεχθούν το καλωσόρισμα του.

     Άπλωσε το χέρι του. Άγγιξε τη ψυχρή, διάφανη επιφάνεια ενός γυάλινου περιβλήματος που διέτρεχε το περίγραμμα του σώματος του. Η ζέστη της παλάμης του ενεργοποίησε το μηχανισμό ανύψωσης, που τέθηκε σε λειτουργία με ένα υπόκωφο σφύριγμα της υδραυλικής αντλίας του.

     Βρισκόταν ακόμα ανάσκελα, κοιτώντας τα φώτα της οροφής. Δοκίμασε να σηκωθεί και ένοιωσε ένα κύμα ναυτίας να κατακλύζει το στέρνο του. Ξαναδοκίμασε, αυτή τη φορά με περισσότερη τόλμη, και τα κατάφερε. Καθόταν τώρα πάνω στο στρώμα, με τις άκρες των δαχτύλων του να αγγίζουν το παγωμένο μέταλλο του δαπέδου.

     Στην αρχή το δωμάτιο φαινόταν σαν ένας μακρόστενος διάδρομος. Τώρα, με τη συνεχώς αυξανόμενη φωταγώγηση, αποκτούσε περισσότερο όγκο, περισσότερο βάθος. Με το αριστερό του χέρι ψαχούλεψε το εξωτερικό περίβλημα της βάσης του στρώματος, ώσπου ένας μεταλλικός θόρυβος ακούστηκε. Μια εσοχή φάνηκε κάτω από τη βάση, αποκαλύπτοντας ένα ζευγάρι συνθετικές μπότες, που τις έβγαλε καταβάλλοντας αρκετή προσπάθεια. Φόρεσε τις μπότες από λευκό βινύλιο και κούμπωσε το φερμουάρ της λευκής φόρμας του ως το λαιμό` κρύωνε ακόμη. Κοίταξε τον Ελεγκτή που στερεωνόταν με διπλό κούμπωμα στον αριστερό του καρπό. Έψαξε το μενού λειτουργίας: Καρδιακή Λειτουργία, Πίεση Αίματος, Θερμοκρασία Σώματος…. Θερμοκρασία Περιβάλλοντος. Επέλεξε την τελευταία κατηγορία και η πρώτη ψηφιακή ένδειξη που έλαβε ήταν 12 βαθμοί Κελσίου. Ακολούθησαν και άλλα νούμερα: 12.2,…12.4,….12.6. Ήταν φανερό ότι οι Σταθεροποιητές Περιβάλλοντος είχαν πιάσει κιόλας δουλειά. Σε λίγο η αίθουσα θα αποκτούσε ιδανικές συνθήκες.

     Άρχισε να βηματίζει. Κάθε βήμα τράνταζε τους μυϊκούς ιστούς, γεμίζοντας τους με γαλακτικό οξύ από την υπερπροσπάθεια. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα ενός αγώνα 2 κνίμα, αλλά το σώμα πάντα αντιδρούσε παράξενα ύστερα από το ΑΔΖΛ (Ανασταλτική Διαδικασία Ζωτικών Λειτουργιών). Μόνο μερικά μέτρα χρειάζονταν για να καταβάλλουν τον οργανισμό υπό τέτοιες συνθήκες.

     Ένα κόκκινο φως άρχισε να αναβοσβήνει στον Ελεγκτή του. Τον προειδοποιούσε ότι έπρεπε να αναλώσει τη προσδιορισμένη ποσότητα ενζύμων και βιταμινών για να βοηθήσει το σώμα του να ισορροπήσει.

     Δεν υπήρχε χρόνος γι’ αυτά. Έπρεπε να ανακαλύψει που βρισκόταν. Σταμάτησε. Ανέβηκε πάνω σε μια μεταλλική πλατφόρμα και ακούμπησε τα χέρια του σ’ ένα ζευγάρι κυκλικές χειρολαβές που έφταναν έως το στήθος του. Σφίγγοντας τη μία από αυτές, ένα υπόκωφο βουητό ακούστηκε από κάτω απ’ τα πόδια του και η πλατφόρμα αιωρήθηκε σε ύψος λίγων μπόρι από το μεταλλικό δάπεδο. Σφίγγοντας τη δεύτερη χειρολαβή, η πλατφόρμα άρχισε να κινείται εμπρός παράλληλα προς το πάτωμα. Ήταν ο πιο συνηθισμένος τρόπος μεταφοράς, ιδιαίτερα σε κατασκευές τόσο μεγάλες όσο αυτό το σκάφος.

      Ανοιγόκλεισε τα μάτια του` δεν είχαν συνηθίσει ακόμα το υπερβολικό φως που δέχονταν. Δεξιά κι’ αριστερά του ήταν παρατεταγμένοι γυάλινοι θαλαμίσκοι, όμοιοι σαν κι’ αυτόν που τον είχε ‘φιλοξενήσει’, με τη μόνη διαφορά ότι αυτοί εδώ ήσαν άδειοι. Πίσω από κάθε θαλαμίσκο υπήρχε μία μικρή κονσόλα ελέγχου –προφανώς για να ελέγχει τις ζωτικές λειτουργίες του υποψήφιου χρήστη-, ενώ προσαρμοσμένες στο τοίχωμα υπήρχαν ισάριθμες μεταλλικές μπουκάλες, που περιείχαν υγροποιημένα συμπληρώματα τροφής.

     Το τοίχωμα αποτελούνταν από άλγκρον, ένα είδος συνθετικού μετάλλου που καμπύλωνε ξεκινώντας από το δάπεδο προς την οροφή, δίνοντας στην αίθουσα το σχήμα γαλαρίας. Επιπλέον ήταν ενισχυμένος με παράλληλες σειρές από αψίδες κατασκευασμένες από ατόφιο γραφίτη, για να παρέχουν στο σκάφος την απαραίτητη ακαμψία, κάτι απολύτως αναγκαίο ενάντια στις στρεβλώσεις που προκαλούσαν οι χρονοδιαδρομές.

     Έφτανε τώρα σ’ ένα σημείο που έδειχνε να είναι το τέλος της μακρόστενης γαλαρίας. Οι θαλαμίσκοι είχαν εξαφανιστεί, ενώ το δάπεδο άρχιζε να ανηφορίζει. Ύστερα από ανάβαση μερικών χάτους, έφτασε σ’ ένα πλάτωμα. Ο ΟΜ (Οριζόντιος Μεταφορέας) επιβράδυνε σταδιακά έως ότου ακινητοποιήθηκε. Κατέβηκε. Η μεταλλική ηχώ από τις μπότες του ταξίδεψε πίσω του, στο βάθος της φωτισμένης γαλαρίας. Έφερε τον Ελεγκτή στο ύψος των ματιών του και επέλεξε τη Λειτουργία Πλοήγησης. Το πάτωμα, μ’ ένα ήχο που θύμιζε μπαλόνι που φουσκώνει, άρχισε να ανυψώνεται πίσω από τα πόδια του. Στην αρχή άγγιξε τις σόλες του και στη συνέχεια άρχισε να αναρριχάται κατά μήκος των ποδιών του. Ακολουθούσε πιστά το περίγραμμα του σώματος του, καλύπτοντας κάθε μπόρι της λευκής του φόρμας με κάτι που έμοιαζε σαν μάριον. Όταν καλύφθηκε και το πίσω μέρος του κεφαλιού, η διαδικασία σταμάτησε. Με το πάτημα ενός άλλου κουμπιού, το μάριον άρχισε να καμπυλώνει έως ότου πήρε το σχήμα ενός καθίσματος, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να σταθεροποιείται.

     Την ίδια στιγμή ένας μεταλλικός κύλινδρος άρχισε να ανυψώνεται από το δάπεδο. Σταμάτησε στο ύψος του στέρνου του και άρχισε να ανοίγει προς τα έξω, σαν ανθισμένο τριαντάφυλλο. Ένας μαύρος ημιδιαφανής δίσκος σχηματίστηκε από αυτή τη διαδικασία. Έβαλε το δεξί του χέρι στο κάτω μέρος του δίσκου. Μια δέσμη φωτός σκανάρισε την επιδερμίδα του, ενώ μια συστοιχία στοιχείων άρχισαν να φωτίζουν τον τοίχο απέναντι του:

                              ΚΩΔΙΚΟΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ: 01624/458284

                              ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΧΡΗΣΤΗ: ΚΑΣΙΟΥΣ ΧΑΝΑΜΠΙ

                              ΒΑΘΜΟΣ ΧΡΗΣΤΗ: ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΚΛΑΣΗΣ Β

                              Η Πρόσβαση Εγκρίνεται

                              Χαιρετίσματα Υποπλοίαρχε Χάναμπι

     Ο δίσκος φωτίστηκε. Γεωμετρικά σχήματα όλων των ειδών –τρίγωνα, τετράγωνα, κύκλοι, οκτάγωνα- εμφανίστηκαν στην επιφάνεια του, δημιουργώντας ένα περίτεχνο μοτίβο. Δεν υπήρχαν επιγραφές ή κωδικοί πάνω τους` μόνο χρώματα. Μερικά αναβόσβηναν βαριεστημένα, μερικά εξέπεμπαν μια ασυνήθιστη ακτινοβολία, μερικά έμεναν επίμονα μαυρισμένα.

     Με τον αριστερό του παράμεσο άγγιξε ένα κίτρινο εξάγωνο. Χωρίς τον παραμικρό ήχο, ο τοίχος εμπρός του άρχισε να καμπυλώνει προς το μέρος του. Σταμάτησε όταν δημιουργήθηκε ένα τέλειο ημικύκλιο, όπου οι άκρες του απείχαν εξίσου από τις άκρες του καθίσματος του. Άγγιξε άλλο ένα εξάγωνο –κόκκινο αυτή τη φορά- και η ακτινοβολία που ξεπήδησε από τον ‘τοίχο’ που τον περιέβαλλε του έκαψε τα μάτια. Ενστικτωδώς σήκωσε την αριστερή του παλάμη για να προστατευτεί.

     Όταν συνήλθε από το πρώτο σοκ, κατέβασε με επιφύλαξη το χέρι του και κοίταξε. Εμπρός του απλωνόταν μια πανοραμική τρισδιάστατη εικόνα από δεκάδες νεφελώματα άστρων, άλλα σκοτεινά άλλα ημιδιαφανή` μα κανένας πλανήτης. Σίγουρα δεν ήταν η εικόνα που περίμενε να αντικρίσει.

  Αναστέναξε βαριά. Συνέχισε να πιέζει τα γεωμετρικά σχήματα, ενώ δεκάδες αστρικοί χάρτες άλλαζαν θέση, με την ίδια ταχύτητα που κάποιος θα ξεφύλλιζε ένα λεξικό ψάχνοντας για τη σωστή λέξη. Μερικά χίρντυ αργότερα το ‘ξεφύλλισμα τελείωσε και στον πίνακα σχηματίστηκε κάτι πράσινο και διόλου ενθαρρυντικό:

                                        Ελλιπείς Πληροφορίες

     Ένας δεύτερος αναστεναγμός γέμισε την αίθουσα. Είχε λοιπόν χαθεί.

Προετοιμασία για τον Πρώτο Μεγάλο Γύρο

Αυτή τη χρονιά, σκοπεύω να σχεδιάσω/οργανώσω/ποδηλατήσω συγκεκριμένες διαδρομές που θα τις ονομάσω Μεγάλους Γύρους. Πέρσι έγινε η αρχή με τον Γύρο των Τριών Νομών και φέτος θα γίνει πιο οργανωμένη δουλειά.

Οι Γύροι αυτοί θα είναι το λιγότερο 200 χλμ και θα φτάνουν μέχρι τα 350 χλμ. Αφετηρία και τέρμα θα είναι πάντα η Φλώρινα, αλλά οι διαδρομές θα ποικίλουν, καλύπτοντας τους όμορους (και όχι μόνο) νομούς.

Αυτά λέγοντας, σημαίνει ότι οι Γυροι θα καλύπτουν τους νομούς Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας.

Το 2011 θα ξεκινήσει ποδηλατικά με τον Πρώτο Μεγάλο Γύρο

Ο Γύρος αυτός θα εκτείνεται στους νομούς Φλώρινας, Κοζάνης και Πέλλας καλύπτοντας 200 χλμ και 1600μ υψομετρικά χονδρικά.

Η προετοιμασία ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα και θα περιλαμβάνει διαδρομές με αυξανόμενα χιλιόμετρα απο 60 μέχρι και τα 160 χλμ. Ενδιάμεσα θα παρεμβληθούν μερικές προπονήσεις στο Αερόβιο Κατώφλι.

Όταν καταφέρω να βγάλω τα 160 χλμ εύκολα, τότε θα είμαι έτοιμος. Υπολογίζω λοιπόν, ο Πρώτος Γύρος να πραγματοποιηθεί αρχές Φεβρουαρίου.

Θα σας κρατώ ενήμερους...

Αθήνα Φλώρινα και πάλι πίσω...

Το πιο δύσκολο Στάδιο

      «Σκατά και πάλι σκάτα» μονολόγησε, κλείνοντας απότομα το ακουστικό. «Πάλι η ίδια ιστορία». Η ίδια χιλιοειπωμένη ιστορία, που τόση ανάλυση είχε πέσει, αλλά και που η ανάλυση δεν έλεγε και τίποτα. Ανάλυση για την ανάλυση, γαμώτο και έξυσε το μούσι του. Το έκανε πάντα αυτό, όταν κάτι τον έφερνε σε αμηχανία. Και μπορούσε να το κάνει πλέον τακτικά. Η σχέση είχε περάσει εκείνο το πρώτο αναγνωριστικό στάδιο της πρώιμης επαφής, εκείνο το δεύτερο στάδιο των ακίνδυνων, άκακων καυγάδων, εκείνο το τρίτο στάδιο των ‘εδαφικών’ διεκδικήσεων, που συχνά μπερδεύεται από πολλούς με διαπραγμάτευση ακίνητης γης, εκείνο το τέταρτο κ.ο.κ.

      Βγήκε στο μικρό μπαλκόνι του. Απέναντι ο Υμμητός, ένας άκακος πρωτευουσιάνος γίγαντας, κοιμόταν μέσα στο δειλινό. Τώρα σε ποιό στάδιο είμαστε,σκέφτηκε και έκατσε στο ξύλινο ανακλινόμενο κάθισμα του. Στο πιο δύσκολο απ’ όλα, στο στάδιο της αμφισβήτησης. Είχε μια θεωρία γι’αυτό, όπως είχε άλλωστε θεωρίες για την κάθε ανθρώπινη σκέψη που μπορούσε κανείς να φανταστεί. Όταν η σχέση περάσει από ένα σημείο και μετά, ξυπνάς ένα πρωί και τα πάντα αποκτούν μια αβάστακτη βαρύτητα. Τα πάντα κινούνται πιο αργά, λες και ο πλανήτης τα ρουφάει προς τα κάτω, σαν μια τεράστια ηλεκτρική σκούπα. Όλα τα ανέμελα πράγματα φαίνονται πολύ σοβαρά και τελικά, όταν αυτή χαμογελάει κι εσύ αυτό που κάνεις είναι να μετράς τα σφραγίσματα στα δόντια της, τότε ξέρεις ότι έχεις φτάσει στο στάδιο της αμφισβήτησης. Όπου όλα είναι ρευστά σαν λιωμένο παγωτό φράουλα και εσύ μένεις χωρίς καν κουταλάκι. Οι γκόμενες καταλήγουν πιο γρήγορα εκεί από εμάς, και έκανε το περίτεχνο ανασήκωμα το φρυδιών του, στο οποίο κανένα θυληκό δεν έμενε ασυγκίνητο. Απλά οι γυναίκες καθυστερούν περισσότερο... και γέλασε χαιρέκακα.

      Ε ναι λοιπόν, εδώ είμαστε, στο στάδιο της αμφισβήτησης. Όπου τα ερωτηματικά στριφογυρίζουν σαν δερβίσιδες.... Να ένα όνομα που μπορεί να ταίριαζε σε ένα μεζεδοπωλείο, σκέφτηκε και παραδέχτηκε τον εαυτό του ακόμα μια φορά. Ό,τι και να έκανε, όσο και να προσπαθούσε, εκείνη το αμφισβητούσε, το ακύρωνε μέσα της, το μεταμόρφωνε σε μια πράξη υπολογιστική, σε ένα ατέρμονο μακιαβελισμό, που σκοπό είχε να την παρασύρει μακριά από την ύστατη, αναπόφευκτη, αθάνατη και συνάμα άσβεστη Αλήθεια. Ότι δηλαδή, δεν την αγαπούσε!

      Ρίγανη/ προτεινόμενη τιμή/Λέϊς.... Αυτές ήταν οι τρεις πρώτες λέξεις που διάβασε μονομιάς. Μια ταπεινή, μισοτελειωμένη σακούλα πατατάκια είχε προμηθεύσει τις λέξεις αυτές, τις λέξεις- κλειδιά αν μη τι άλλο, που θα τον βοηθούσαν να αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά του σύμπαντος. Σύμφωνα με μια δημοφιλή θεωρία του, δηλαδή δημοφιλή σε άλλους βαρεμένους παρόμοιους τύπους, τα πάντα υπάρχουν μπροστά σου, αρκεί να βρεις τα κρυμμένα μυνήματα τους. Λέϊς ήταν η αγγλική λέξη για τα κύματα... Κύματα απο ρίγανη, που είχαν προτεινόμενη τιμή... Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. Ρίγανη, μπαχαρικό που πικρίζει το φαγητό, το φαγητό σε κύματα, κύματα σε προτεινόμενη τιμή, κύματα με τιμή, τίμια κύματα; Η μήπως πικρά κύματα που έχουν κάποια τιμή.... κύματα, νερό, ζωή, τα κύματα είναι ζωή, πικρά κύματα, πικρή ζωή, ζωή με τιμή, τίμια ζωή.... Χαμογέλασε ικανοποιημένος. Το σακουλάκι με τα ριγανάτα πατατάκια του είχε υπενθυμίσει μια ακόμα αιώνια αλήθεια. ΄Οτι δηλαδή, η τίμια ζωή είναι πικρή ζωή...

      Κι’ αν όλα αυτά έβγαιναν απο ένα σακουλάκι πατατάκια με γεύση ρίγανης, η μισοτελειωμένη Χάινεκεν δίπλα του, κοινώς πράσινη, τι σήμαινε; Έφαγε ακόμα ένα πατατάκι και αποφάσισε να δώσει στην Αριάνδη τον μίτο της. Μεγάλη η καλούμπα αδερφέ για Τρίτη απόγευμα και τη γυναίκα στο στάδιο της αμφισβήτησης.

Η ζωή μας είναι εδώ

[C-] Μου μιλάς, [bA+] με κοιτάς, [bB+] με αποφεύγεις [G-] ξανά
[C-] Έρχεσαι και [bA+] φεύγεις [F+] και με [G+] παρασέρνεις
[C-] Σαν άνεμος [bA+] γυρνάς, απο [bB+] ταξίδι [G-] μακρινό
[C-] Σε άγριες [bA+] θάλασσες, [F+] κατάρτι [G+] μεσιανό

[D+] Της ζωής μου [A-7] εσύ, [E-] ταξίδι  [B-7] αλαργινό

[A-7] Της ψυχής μου [D+] εσύ, το [E-] αθάνατο νερό

[D+] Μη μ' αφήσεις να [A-7] σ' αφήσω, [E-] μην τραβήξεις το [B-7] σχοινί

[A-7] Η ζωή μας [D+] είναι [E-] εδώ

[C-] Σ' ακουμπάω, [bA+] σε μυρίζω [bB+] και βυθίζομαι [G-] ξανά

[C-] Στα παλιά μας [bA+] μονοπάτια, στης [F+] αγάπης της [G+] χαρά

[C-] Μου έδωσες [bA+] όσα δεν είχες [bB+] και ακόμα πιο [G-] πολλά

[C-] Θα σου δώσω [bA+] όσα έχω και [F+] άλλα τόσα [G+] δανεικά

[D+] Της ζωής μου [A-7] εσύ, [E-] καλοκαίρι [B-7] δροσερό

[A-7] Της ψυχής μου [D+] εσύ, [E-] χαρούμενο πτηνό

[D+] Πάντα θα σε κρατάω  [A-7] πλάϊ μου, [E-] όσο [B-7] αναπνέω

[A-7] Η ζωή μας [D+] είναι [E-] εδώ

[C-] Όσες φουρτούνες [bA+] κι' αν έρθουν, [bB+] τρικυμίες, [G-] κατακλυσμοί
[C-] Το βαρκάκι μας [bA+] αντέχει, θα [F+] φτάσει πάλι [G+] στην ακτή
[C-] Και το πιο όμορφο [bA+] ταξίδι, [bB+] είναι [G-] αυτό
[C-] Που ακόμα [bA+] δεν το [F+] κάναμε [G+] μαζί.

Μια Μέρα

Η μέρα σέρνεται σαν γέρικη παντόφλα

Κυλιέται κάτω από τα χνούδια του κρεβατιού

Και τρυπώνει στις χαραμάδες του παρκέ για να βρει νόημα

Χαζεύει και χαζεύεται από περαστικά μηρμύγκια

στο δρόμο τους για το πρατήριο καυσίμων

Χειμώνας πια και οι τζίτζικες έχουν από καιρό

σιωπήσει τα καλέσματα τους

Η φύση αγριεύει και οι άνθρωποι ακολουθούν

ή μήπως το ανάποδο συμβαίνει;

Χαμένοι στη μονομανία τους

κυνηγούν συνήθως την ουρά τους,

σκοντάφτοντας στον ίσκιο τους

                                                                      Παρασκευή  15:49

                                                                      14/12/2001

Green Hell

Το Νurburgring ή αλλιώς The Ring, θεωρείται από πολλούς η πιο απαιτητική πίστα στο κόσμο, μια πίστα όπου παραδοσιακά ένα αυτοκίνητο που "γράφει" ένα καλό χρόνο, βαπτίζεται ως μια καθαρόαιμη σπορ κατασκευή.

Η πίστα δημιοιυργήθηκε το 1927 με μια διαδρομή που κάλυπτε 28,265 χλμ. Μετά από πολλές αλλαγές, η πίστα έμεινε με μόνο 20,832χλμ., με ένα σύνολο 73 καμπές που αποτελούνται από 88 αριστερές και 84 δεξιές στροφές



Αυτό που κάνει την πίστα πολύ δύσκολη -εκτός από τις ατελείωτες στροφές, που χρειάζονται εκατοντάδες αγωνιστικά χιλιόμετρα για να σου αποτυπωθούν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου σου- είναι οι συνεχείς υψομετρικές διαφορές καθόλη τη διάρκεια του γύρου, που λειτουργούν "διαβρωτικά" στο αίσθημα αυτοσυντηρησής σου...

Χαμηλότερο σημείο: 334 μέτρα

Υψηλότερο σημείο: 626 μέτρα

Υψομετρική διαφορά: 292 μέτρα


Αυτό που θα ακολουθήσει στη συνέχεια θα είναι μια προσπάθεια αποτύπωσης ένος γύρου, χωρίς πολλά τεχνικά. Enjoy

Start/Hatzenbach

H πρώτη αριστερή έχει καλό κάμπερ αλλά στη έξοδο της αρχίζει μια απότομη κατηφόρα.
Η επόμενη δεξιά έχει ανάποδο κάμπερ, οπότε θέλει αργή είσοδο για να διατηρήσεις την ταχύτητα

Hatzenbach/Hocheichen

Τα εσάκια θέλουν καλό έλεγχο και όσο το δυνατόν μικρές κινήσεις στο τιμόνι.
Η μικρή πινακίδα χρησιμεύει σα σημείο αναφοράς για την είσοδο στη δεξιά.
Στην είσοδο της επόμενης αριστερής ο δρόμος ξεκινά να κατηφορίζει πάλι

Quiddelbacher Höhe/Flugplatz (Quiddelbacher Height/Airfield)

Από τις δυσκολότερες καμπές της πίστας.
Στην κορυφή της διπλής στροφής, ο λόφος αποκτά μια απότομη κατωφέρεια 17 μοιρών, με συνέπεια να στρίβεις χωρίς να βλέπεις...

Schwedenkreuz (Swedish Cross)/Aremberg

Η πινακίδα πάλι είναι σημείο εισόδου στη αριστερή παρατεταμένη που ανεβαίνει το λόφο.
Μένεις αργά στα φρένα για την επόμενη δεξιά, ώστε να αναπτύξεις καλή ταχύτητα εξόδου για την επόμενη ευθεία που ακολουθεί

Fuchsröhre (Fox's Tunnel)

Μεγάλες ταχύτητες εδώ, πολύ αυτοσυγκέντρωση και όσο το δυνατόν ελάχιστες κινήσεις με το τιμόνι

Adenauer Forst (Adenau Forest)

Μπαίνοντας στο δάσος, προσοχή στη τυφλή αριστερή καμπή.
Φτάνοντας στην επόμενη κλειστή αριστερή, φρενάρεις ενώ ακόμα στρίβεις και πειραματίζεσαι με γραμμές...

Kallenhardt

Κατηφορίζοντας από το δάσος, χρησιμοποιείς όλο το πλάτος της πίστας για την διπλή (double apex) στροφή
Η κλειστή δεξιά έχει ανάποδο κάμπερ και επίσης είναι κατηφορική. Βαθμός δυσκολίας 125!!!

Wehrseifen

Η κατηφόρα συνεχίζει με την πολύ όμορφη αριστερή παρατεταμένη.
Στην έξοδο μένεις όσο μπορείς αριστερά και μπορείς να αλλάξεις γραμμή για τα φρένα στο πολύ κλειστό εσάκι που ακολουθεί.
Έτσι, για να μη βαριόμαστε

Breitscheid

Δύο συμμετρικές σε κλίση στροφές όπου η γραμμή είναι δεδομένη.
Εδώ φτάνουμε στο χαμηλότερη σημείο της πίστας

Bergwerk (the Mine)

Μένεις δεξιά καθόλη την παρατεταμένη και στρίβεις επιχειρώντας όσο trail braking αντέχεις...

Kesselchen (the Little Kettle)

Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε και θα συνεχίζουμε να το κάνουμε για τα επόμενα 3 χιλμ, ανεβαίνοντας 184 μέτρα μέχρι την Καρουσέλ
Μια συμμετρική παρατεταμένη ακολουθούμενη από αυτό που οι αγγλοσάξωνες αποκαλούν Kink

Kesselchen Part 2

H είσοδος για την μεγάλη παρατεταμένη είναι τυφλή και η πίστα έχει πολλές ανωμαλίες εκεί ακριβώς που θες να φρενάρεις. Τι αλλο;;

Karussel (Carousel)

Έχουμε και λέμε λοιπόν...
Ερχόμενοι με αρκετή ταχύτητα κόβουμε σταδιακά για την κλειστή δεξιόστροφη φουρκέτα. Δεν ανοιγόμαστε νωρίς για την είσοδο γιατί η κορυφή είναι (πάλι; ) τυφλή.
Στρίβουμε λοιπόν δεξιά, κρατώντας ισορροπία (tidy entry) και επιταχύνουμε ελαφρά στη έξοδο.
Η τέλεια είσοδος στην περίφημη Καρουσέλ, επιτυγχάνεται σημαδεύοντας το δεύτερο δέντρο από δεξιά, σε μια σειρά 4 δέντρων (τι θα γίνει αν κάποιος κόψει αυτό το δέντρο; )
Φρένα, δευτέρα και στρίβουμε σχεδόν πάνω στο τσιμεντένιο κομμάτι της στροφής.
Προσοχή Δε χαζεύουμε τριγύρω αλλά μόνο μπροστά μας σε απόσταση 20 μέτρων.
Αλλιώς κινδυνεύουμε να χάσουμε τον προσανατολισμό μας...

Hohe Acht (High Eight)

Για να ξεμουδιάσουμε λίγο, ακολουθεί ένα σύμπλεγμα 3 στροφών, που η κάθε στροφή έχει διαφορετική κλίση
Η πρώτη είναι σχετικά απλή αλλά στην έξοδο πρέπει να πάρεις γραμμή για την επόμενη, πιο κλειστή.
Στην έξοδο της δεύτερης είναι η είσοδος της τρίτης, με ακόμα μεγαλύτερη κλίση άρα και μικρότερη ταχύτητα εισόδου. Μπερδευτήκατε :ncrazy:

Wippermann

Περνώντας μια σειρά από εσάκια, φτάνεις στο στύλο στα δεξιά σου. Μένοντας παράλληλα με το στύλο, εχεις την ευθεία που θα σε φέρει έως την είσοδο της κλειστής δεξιάς.
Περνάς στην μέση της πίστας πριν αρχίσεις την είσοδο σου

Esbach/Brünnchen

Ακόμα μια φορά, η πινακίδα είναι το σημείο που στρίβεις για να πάρεις γραμμή εισόδου για την κατηφορική αριστερή, με αρνητικό κάμπερ παρακαλώ...
Βγαίνοντας από τη μικρή δεξιά, χτυπάμε φρένα για late apex και ανοίγουμε την έξοδο έως και το εξωτερικό τσιμέντο (αν μπορούμε.. )

Eiskurve/Pflanzengarten (Ice Corner/Plant Garden)

Η έξοδος της μικρής αριστερής, αν και φαίνεται απλή, καθορίζει τη γραμμή σου και την ταχύτητα που θα μεταφέρεις κατά τη διάρκεια αυτού του συμπλέγματος στροφών.
Οι υψομετρικές διαφορές στους μικρούς λόφους, δε βοηθάνε καθόλου την αυτοσυγκέντρωση

Pflanzgarten Part 2

Φαίνεται εύκολη ε; Για πάμε...
Φαντάσου ότι οδηγείς ευθεία και η πίστα απλά σε περικυκλώνει, μια απο αριστερά μια απο δεξιά.
Στη μέση του συμπλέγματος μια απότομη κατηφόρα σε φέρνει στη δεξιά μεριά της πίστας και πριν προλάβεις να το καταλάβεις, ξύνεις την αριστερή κορυφή της επόμενης στροφής περνώντας πάλι στη μέση της πίστας...

Entrance to Schwalbenschwanz (Swallowtail)

Ανοίγεσαι αριστερή για την πρώτη δεξιά παρατεταμένη. Τα χαρτιά μου λένε ότι εδώ, το σημείο αναφοράς είναι ένα άβαφτο (για να μη φαίνεται ) κομμάτι της μπαριέρας..
Απαλές κινήσεις μέχρι να τελειώσει το σύμπλεγμα :whistle9:

Schwalbenschwanz/Galgenkopf (Swallowtail/Gallowshead

Εδώ είναι που κερδίζονται ή χάνονται δευτερόλεπτα...
Φρενάρουμε δυνατά, ακολουθούμε τα τσιμεντένια τούβλα στο εσωτερικό της στροφής, αλλά στην έξοδο δε παρασυρόμαστε και είμαστε συγκρατημένοι με το γκάζι.
Παραμένουμε αριστερά ενώ ταυτόχρονα κατηφορίζουμε, φτάνουμε στην πρώτη ανηφορική δεξιά, περνάμε παράλληλα από την κορυφή της (κοινώς την "πουλάμε") συνεχίζουμε ευθεία έως την άκρη της πίστας και παίρνουμε γραμμή εισόδου για την δεύτερη (επίσης ανηφορική :doubt: ) δεξιά.
Σε ποιό σημείο αλλάζουμε κατεύθυνση; Θέμα εμπειρίας+έμπνευσης :smokin:

Antoniusbuche (Antonius Beech)

Τέρμα γκάζι και σημαδεύεις ένα άσπρο κομμάτι των κερμπς για να περάσεις ξυστά από την κορυφή της στροφής flat out (κοινώς το γκάζι ακόμα σανίδα )

Hohenrain/Schikane (Chicane)

Και για να ξυπνησουμε λιγάκι, έχουμε εδώ ένα σύμπλεγμα 4 στροφών που πάλι προσπαθούμε να τις περάσουμε όσο πιο "ευθεία" μπορούμε :ncrazy:
Σταδιακά μειώνουμε ταχύτητα, μέχρι την 5η κλειστή δεξιά που θα μας φέρει στη γραμμή εκκίνησης...

Μόλις ολοκληρώσαμε ένα και μοναδικό γύρο.

Eνώ κοιτάω χρόνους, τσεκάρω θερμοκρασίες και ξαναφέρνω στο μυαλό μου τα πολλά λάθη που έκανα ήδη, ένα μόνο έχω να πω......

Green Hell, all over again

Μια δύσκολη ανάβαση

Έγινε μέσα στην κάψα του καλοκαιριού, στις 30 Αυγούστου.
Παρόλα αυτά, η θερμοκρασία στην κορυφή ήταν αρκετά χαμηλή, φτάνοντας τους 15 C!

Kepler 10b

Είναι ο πρώτος εξωπλανήτης που ανακαλύφθηκε, με 1.4 φορές το μέγεθος της Γης. Παρόλα αυτά, με περιστροφή 0,84 μέρες γύρω απο το άστρο του, είναι αδύνατο να διατηρεί ζωή.

Ακόμα όμως το πρόγραμμα είναι στην αρχή του...

http://solarsystem.nasa.gov/news/display.cfm?News_ID=36281

Πετροπέρδικα

                       Θα ανεβώ στον ουρανό
                       να ρωτήξω τον θεό
                       που 'σαι τση μηλίτσας μήλο
                       άπου θάμπωσες τον ήλιο
                       άπου θάμπωσες τον ήλιο
                       που 'σαι τση μηλίτσας μήλο

                       Που 'σαι πετροπέρδικα μου
                       που 'σαι πετροπέρδικα μου
                       που 'σαι πετροπέρδικα μου
                       που πετάς στα όνειρα μου
                       που πετάς στα όνειρα μου
                       σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ

                       Μαυρομάτα και ξανθή μου
                       λεμονίτσα φουντωτή μου
                       χρόνους ψάχνω και ζαμάνια
                       στου ουρανού τα μεϊντάνια
                       στου ουρανού τα μεϊντάνια
                       χρόνους ψάχνω και ζαμάνια

                       Χρόνους ψάχνω δε σε βρίσκω
                       χρόνους ψάχνω δε σε βρίσκω
                       χρόνους ψάχνω δε σε βρίσκω
                       χρυσοσκάλιστο μου ρίσκο
                       χρυσοσκάλιστο μου ρίσκο
                       σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ

                       Είπε μου ο θεός στ' αυτί μου
                       κι έκαψε την την ψυχή μου
                       πως στον θρόνο του σε θέλει
                       να σε προσκυνούν αγγέλοι
                       να σε προσκυνούν αγγέλοι
                       πως στον θρόνο του σε θέλει

                       Που 'σαι πετροπέρδικα μου
                       που 'σαι πετροπέρδικα μου
                       που 'σαι πετροπέρδικα μου
                       που πετάς στα όνειρα μου
                       που πετάς στα όνειρα μου
                       σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ

F 22 Raptor

Ακόμα και το όνομα του παραπέμπει σε κυνηγητικό "πουλί"..... Δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, σε μια προσπάθεια της Αμερικής να βρεί ένα καλύτερο αεροσκάφος απέναντι στα Μιγκ 29

Το αεροσκάφος έπρεπε να είναι γρήγορο, να έχει εξελιγμένα ηλεκτρονικά και προηγμένα συνθετικά υλικά.
Τέλος, η προϋπόθεση που έβαλε η Αμερικάνικη Αεροπορία ήταν το αεροσκάφος να έχειμικρό ίχνος στα ραντάρ, οπότε να ανιχνεύεται δύσκολα

Το αεροπλάνο μπήκε σε υπηρεσία το 2005 και μέχρι τώρα είναι το μοναδικό αεροπλάνο που δεν εξάγεται εκτός Ηνωμένων Πολιτειών.

 Η ανιχνευσιμότητα του είναι τόσο μικρή, ώστε δίνει το ίχνος μιας μπίλιας στα ραντάρ!
Με αυτό τον τρόπο, εξοικονομεί καύσιμα και δίνει μικρό υπέρυθρο ίχνος

Έχει 2 κινητήρες Pratt & Whitney F 119 με δυνατότητα μετάκαυση, με συνολική ώση 70000 lbf. Με τη δύναμη αυτή μπορεί να φτάσει άνετα τα 50000 πόδια, με μέγιστο ύψος τα 65000

Με τους κινητήρες αυτούς, το F22 μπορεί να διατηρεί ταχύτητα, χωρίς μετάκαυση μέχρι τα 1,72 Μαχ.

Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό αυτού του κινητήρα είναι ότι τα ακροφύσια έχουν τεχνολογία thrust vectoring. Μπορούν δηλαδή να μετακινούνται + - 20 μοίρες, ώστε να αυξάνουν την ευελιξία του αεροσκάφους

Το F 22 , εκτός το κανόνι των 20 χιλ., μπορεί να δεχτεί μια ποικιλία όπλων

Ίσως το καλύτερο αεροσκάφος που έχει κατασκευαστεί μέχρι τώρα

Απολαύστε το...