Σε Οθόνες και Καλώδια…

Δεν είσαι αληθινή

Σε οθόνες και καλώδια κατοικείς

Με μαύρους κύκλους ζωγραφίζεις

Σε μαύρο φόντο με στολίζεις

Δεν είσαι ζωντανή

Δεν ξέρω πώς να σε μυρίσω

Σε θέλω και προσπαθώ να σκύψω

Να σκύψω για να μυρίσω μια τούφα από τα μαλλιά σου

Να πάρω κουράγιο από τα φιλιά σου

Μέσα στη στοργική αγκαλιά σου

Θα ήθελα να σε αγαπώ

Να μπορώ να σε γευτώ

Κάθε μέρα κάθε ώρα,

χωρίς να ζούμε χώρια

Μα εσύ ακροβατείς

Στοιχειώνεις τη ζωή μου κάθε βράδυ

Και η μέρα σε τρομάζει

Σε στέλνει κάπου μακριά, κάπου μες τη τρικυμία

Μα δε σε φοβάμαι ό,τι και να λες

Ξέρεις να κολυμπάς, ξέρεις από κακουχίες

Μη με φοβάσαι, απλά είμαι παιδί

Που δεν έμαθα ποτέ να ακολουθώ

Των μεγάλων τον καημό

Μείνε στο πλάι μου κι ας γκρινιάζω

Μείνε κι ας σε γκαντεμιάζω

Σε θυμάμαι και μ αρέσει

Τα μάτια σου, τα χείλη σου, το βλέμμα σου με γοητεύει

Αλλά το μυαλό σου μου το απαγορεύει

Δεν πειράζει

Ας κρατήσει ακόμα λίγο

Αρκεί να πιω των χειλιών σου το χυμό

Και μετά θα κοιμηθώ, παρέα μ’ ένα όνειρο απατηλό

Το πρωί ας με βρει πάλι μοναχό…

                                        Τέταρτη 5:18
                                                28/05/08